Xurafat (ər. خرافة - xurāfah) sözü əslində "mənasız danışıq", "yalan", "uydurma" mənalarını verir. Lüğətlərimizdə isə daha çox "əsassız inanclar", "dini və ya əxlaqi dəyərlərə zidd olan batil inanclar" kimi tərif olunur. Bu, sadəcə bir söz deyil, tarix boyu insan düşüncəsindəki zəif nöqtələri, qorxu və bilinməyənə qarşı duyulan ehtiyacı əks etdirən mürəkkəb bir sosial və psixoloji fenomendir.
Xurafatlar həyatın hər sahəsinə, adət-ənənələrə, hətta elmi inkişafa qədər təsir göstərə bilər. Bəzi hallarda, şanslı sayılan əşyaların, rəqəmlərin, günlərin, əlamətlərin və ya ritualların əsassız olmasına baxmayaraq, həyatın müəyyən sahələrində müsbət və ya mənfi nəticələr gətirəcəyinə inanılır. Digər hallarda, xurafatlar insanlar arasında qorxu və qərəz yaradır, ayrı-seçkilikə, hətta zorakılığa səbəb ola bilər.
Misal olaraq, qara pişiklərin bədbəxtlik gətirəcəyinə dair geniş yayılmış inancı göstərmək olar. Bu, yalnız bir xurafatdır, elmi əsası yoxdur. Ancaq bu inancı qəbul edən insanlar qara pişiklərdən uzaq durur, hətta onlara qarşı qorxu və nifrət hissləri bəsləyirlər. Xurafatlar mədəniyyətlər arasında fərqlənir və zamanla dəyişə bilər, ancaq əsasında hər zaman qeyri-müəyyənlikdən qaynaqlanan qorxu və bilinməyənə qarşı ehtiyac yatır.
Verilən şeir parçasında xurafat, cəhalətin və zülmün aləti kimi təsvir olunur. Xurafat adı altında insanların azad düşüncəsindən məhrum edildiyi, açıq fikirli insanların ölkəni tərk etməyə məcbur qaldığı vurğulanır. Bu da xurafatın fərdin və cəmiyyətin inkişafına mane olan ciddi bir problem olduğunu göstərir.