Xurmayı sifəti, əsasən açıq-qəhvəyi rəng üçün işlənir. Rəngin özünəməxsus tonu xurma meyvəsinin rənginə bənzədiyindən belə adlandırılıb. Bu, sadəcə "qəhvəyi" sözünün daha poetik və ifadəli bir əvəzedicisi deyil; xurmanın rənginin müəyyən bir nüansı, isti və yumşaq bir qəhvəyi tonunu ifadə edir. Qaranlıq qəhvəyi deyil, daha çox günəşdə qurumuş xurma kimi bir rəngi təsəvvür etmək lazımdır.
Misalların ədəbiyyatdan götürülməsi isə xurmayı sözünün sadəcə rəng təsvirindən kənara çıxara biləcəyini göstərir. "Xurmayı göz", "Xurmayı saç" kimi ifadələr rəngin verdiyi təəssüratı da əks etdirir. Bu, sadəcə fiziki təsvir deyil, həm də gözəllik, istilik və ya bəlkə də bir az da qədimlik hissi yaradır. Xurma meyvəsi Şərq mədəniyyətlərində müqəddəs sayıldığından, onun rəngi ilə müqayisə obrazlara müəyyən bir dərinlik və məna qatır.
Nəbinin divardan asılmış xurmayı papağı misalında isə rəngin əşyanın materiallığı ilə birlikdə təsvir olunduğunu görürük. Bu, rəngin yalnız bir söz kimi deyil, həm də əşyanın toxumasını, köhnəliyini və tarixini ifadə etmək üçün istifadə olunduğunu göstərir. Beləliklə, "xurmayı" sözü sadə bir rəng adı olmaqdan kənara çıxaraq, zəngin mənalı və obrazlı bir ifadəyə çevrilir.