Xülq (ərəbcədən) sözü, Azərbaycan dilində əsasən xasiyyət və təbiət mənalarında işlənir. Lakin bu tərif, xülqün zəngin məna çalarlarını tam əhatə etmir. Sadəcə "xasiyyət" və ya "təbiət" demək, xülqün əsl mahiyyətini tam ifadə etməkdən uzaqdır.
Xülq, bir insanın daxili aləminin, ruh halının, davranışlarının və əxlaqının ümumi bir ifadəsidir. Bu, yalnız doğuşdan gələn bir xüsusiyyət deyil, həm də tərbiyə, təcrübə və ətraf mühitin təsiri ilə formalaşır. Xülq, insanın özünü necə aparması, başqaları ilə necə münasibət qurması, həyata necə yanaşması barədə ətraflı məlumat verir. O, insanın əxlaqi keyfiyyətlərini, həyat fəlsəfəsini, hətta estetik zövqünü əks etdirə bilər.
Şəhriyarın misalında olduğu kimi, "Sənətkar xülqünə hopmuşdu onun..." ifadəsi, sənətkarın yalnız bacarığı və istedadını deyil, həm də onun əsərlərinə özünəməxsus bir ruhani zənginlik, incəlik və həssaslıq qatan daxili aləmini, xasiyyətini və mədəni səviyyəsini də bildirir. Xülq, burada sənətkarın əxlaqi təmizliyi, yaradıcılığa olan həvəsi və əsərlərinə qoyduğu ruhu ifadə edir.
Beləliklə, xülq sadəcə doğuşdan gələn bir xüsusiyyət deyil, insanın həyat boyu formalaşdırdığı mürəkkəb bir anlayışdır. Bu, onun daxili aləminin, tərbiyəsinin, ətraf mühitin təsirinin və həyat təcrübəsinin bir məcmusudur. Onu sadəcə xasiyyət və ya təbiət olaraq tərif etmək, bu zəngin mənanı tam əhatə etmək demək deyildir.