Xürrəm (fars. خرم) sözü Azərbaycan dilində əsasən "şad", "şən", "qəm-qüssədən uzaq", "sevincli", "fərəhli" mənalarında işlənən bir sifət və zərfdir. Klassik ədəbiyyatımızda geniş yayılmış bu söz, müasir dilin zənginliyini qoruyub saxlamaq baxımından əhəmiyyətlidir.
"Xürrəm" sadəcə olaraq "şad" və ya "şən" olmaqdan daha çox, içdən gələn bir sevinci, rahatlığı və qəm-qüssədən tamamilə azad olmağı ifadə edir. Bu, bir anlıq sevinc deyil, daha dərindən hiss olunan, davamlı bir ruhi vəziyyətə işarə edir. Sözün kökü olan Fars dilindəki "xurm" "yaşıl", "cəlbedici", "xoş" mənalarını da ehtiva edir ki, bu da sözün ümumi kontekstə verdiyi mənanı daha da zənginləşdirir.
"Şad və xürrəm" ifadəsi bir-birini tamamlayan iki sözün birləşməsi olaraq, sevincin dərinliyini və davamlılığını daha da vurğulayır. Sadəcə "şad" demək kifayət etmədikdə, "xürrəm" sözü əlavə edilərək, hisslərin daha da güclü və təsirli şəkildə ifadə olunması təmin edilir. Bu baxımdan, söz, Azərbaycan ədəbi dilinin ifadə imkanlarının genişliyini nümayiş etdirir.
Tarix boyu şair və yazıçılarımız "xürrəm" sözündən şeirlərində, əsərlərində sevinci, əmin-amanlığı, firavanlığı və xoşbəxtliyi təsvir etmək üçün geniş istifadə etmişlər. Beləliklə, "xürrəm" sadəcə bir lüğət sözü deyil, Azərbaycan mədəniyyətinin bir hissəsini təmsil edən, ədəbi irsimizin zənginliyini əks etdirən bir söz qədər dəyərlidir.