Xüsusiyyətçilik (is. Yiyə, sahibkar olma, mülkiyyətçilik): Bu termin, bir varlığa, obyektə, resursa və ya hüquqa qarşı mülkiyyət hüququnun, yəni mütləq sahibliyin və ona dair bütün səlahiyyətlərin mövcudluğunu bildirir. Sadəcə əşyanın fiziki nəzarətindən kənara çıxaraq, hüquqi və sosial aspektlərini də əhatə edir. Xüsusiyyətçilik, müəyyən bir şeyə sahib olmaq, onu idarə etmək, istifadə etmək, istifadəsindən əldə olunan gəlirdən faydalanmaq və ya onu başqasına vermək hüququnu özündə cəmləşdirir.
Xüsusiyyətçiliyin əsasında mülkiyyət hüququ durur. Bu hüquq, fərdi və ya kollektiv olaraq, mülkiyyətçinin öz malına qarşı müəyyən səlahiyyətlərini müəyyən edir. Bu səlahiyyətlər isə mülkiyyətin növündən və qanunvericiliyin tələblərindən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, şəxsi mülkiyyətdə sahib, öz əmlakını sərbəst şəkildə idarə edə və ya başqasına sata bilər. Dövlət mülkiyyətində isə bu hüquqlar daha məhduddur və dövlət maraqlarını nəzərə almağı tələb edir.
Xüsusiyyətçilik, tarix boyu ictimai-iqtisadi sistemlərin formalaşmasında və inkişafında əsas rol oynamışdır. Fərqli ictimai quruluşlarda xüsusiyyətçiliyin formaları və həcmi dəyişsə də, həmişə insanların resurslara nəzarət etmək və onlardan faydalanmaq istəyi ilə bağlı olmuşdur. Müasir dünyada xüsusiyyətçilik, iqtisadi fəaliyyətin əsas təməllərindən biri olaraq qalır və həm fərdi sərvətin yaradılmasında, həm də iqtisadi inkişafın təmin edilməsində böyük əhəmiyyətə malikdir.
Maraqlı bir məqam kimi, xüsusiyyətçiliyin fəlsəfi və etik aspektlərini də qeyd etmək lazımdır. Mülkiyyət hüququnun hədləri, onun ictimai faydaya nə dərəcədə xidmət etməsi və ədalətli paylanması həmişə mübahisəli məsələlər olmuşdur. Fərqli fəlsəfi məktəblər xüsusiyyətçiliyə müxtəlif perspektivlərdən yanaşırlar və onun rolunu və məhdudiyyətlərini müəyyən edirlər.