İcazə (ər. إذن - i̇zn) sözü, bir fəaliyyətin, hərəkətin və ya hadisənin baş verməsinə verilən rəsmi və ya qeyri-rəsmi razılıq, izin, rüsxət və ya ixtiyar mənasını bildirir. Sadəcə olaraq, bir şeyə imkan verilməsi, qadağan olunmamasının təsdiqidir. Bu icazə, şəxsi münasibətlərdə sözlə ifadə oluna bildiyi kimi, rəsmi sənədlərlə, qanunlarla və ya müəyyən bir qurumun qərarı ilə də təsbit oluna bilər.
İcazə almaq, icazə istəmək və icazə vermək kimi ifadələr bu sözün əsas tətbiq sahələrini göstərir. İcazə almaq, bir fəaliyyətin icrası üçün lazımi razılığın əldə edilməsi, icazə istəmək isə bu razılığın sorğulanması deməkdir. İcazə vermək isə öz növbəsində, həmin razılığın verilməsini bildirir. Misal olaraq, yuxarıda verilən “Kargüzar qardaşına toy eləmək üçün icazə alıb, kəndə getmişdi” cümləsində icazənin, toy etmək kimi mühüm bir hadisənin gerçəkləşməsi üçün əldə edilməli olan bir ön şərt kimi rol oynadığı aydın görünür. Bu cümlədə icazənin mənbəyi açıq şəkildə göstərilməsə də, çox güman ki, bu icazə kargüzarın rəhbəri və ya ailəsi tərəfindən verilmişdir.
İcazə anlayışı müxtəlif kontekstlərdə fərqli mənalar kəsb edə bilir. Məsələn, kompüter sistemlərində istifadəçiyə müəyyən əməliyyatları yerinə yetirmək üçün verilən hüquq da “icazə” kimi adlandırılır. Elmi araşdırmalarda isə müəyyən bir tədqiqatın aparılması üçün verilən rəsmi sənəd də icazə kateqoriyasına aid edilə bilər. Ümumiyyətlə, icazənin mənası həmişə bir məhdudiyyətin aradan qaldırılması, bir hərəkətin qanuni olaraq yerinə yetirilməsinə imkan verilməsi ilə bağlıdır.