İçiboş sifəti, əsasən bir cismin içərisinin boş olmasını, heç bir şeylə dolu olmamasını bildirir. Bu, sadəcə olaraq fiziki bir boşluğun varlığını ifadə edir. Məsələn, "içiboş gövdə" ifadəsi bitkinin və ya ağacın içərisinin boş olduğunu, orada heç bir toxumanın, mayenin və ya digər maddənin olmadığını göstərir. Eyni şəkildə "içiboş buynuz" da buynuzun yalnız xarici bir qabığa malik olduğunu və içərisinin hava ilə dolu olduğunu və ya tamamilə boş olduğunu bildirir.
Lakin, "içiboş" sözü məcazi mənada da işlədilə bilər. Bu zaman o, yalnız fiziki boşluğu deyil, həm də məzmunsuzluğu, mənasızlığı, boş yerə edilmiş bir işi və ya fikri ifadə edə bilər. Məsələn, "içiboş danışıqlar" ifadəsi məhsuldar olmayan, nəticəsiz, mənasız söhbətləri ifadə edir. Həmçinin, "içiboş həyat" dəyərlərdən, məqsəddən məhrum olan, ruhsuz bir həyatı təsvir edə bilər. Beləliklə, "içiboş" sözü kontekstdən asılı olaraq həm konkret, həm də abstrakt mənalarda işlədilə bilər.
Tarixi və mədəni kontekstdə, içiboş obyektlər müxtəlif məqsədlər üçün istifadə olunmuşdur. Məsələn, içiboş taxta konstruksiyalar bina tikintisində, içiboş borular su və qaz kəmərlərində, içiboş sümüklər isə bəzi heyvanlarda yüngüllük və möhkəmlik təmin etmək üçün təkamül yolu ilə əmələ gəlmişdir. Beləliklə, "içiboş" olmaq həmişə mənfi bir xüsusiyyət olmur. Əksinə, bəzən funksional və struktur baxımından vacib bir xüsusiyyət kimi çıxış edir.
Nəticədə, "içiboş" sözünün sadə görünüşünə baxmayaraq, geniş və çoxcəhətli bir mənaya malik olduğunu görürük. Həm konkret, həm də məcazi mənaları ilə zəngin olan bu söz, dilin ifadə imkanlarını genişləndirən və müxtəlif kontekstlərdə dəqiq və aydın şəkildə istifadə oluna bilən bir söz kimi diqqəti cəlb edir.