İddialı sözü, Azərbaycan dilində özünə çox güvənən, həddindən artıq özünə inanmış və bunu açıq şəkildə nümayiş etdirən şəxsi təsvir etmək üçün işlədilir. Bu, sadəcə özünə inamdan daha çox, həddini aşan bir özünə inamdır, tez-tez təkəbbür və lovğalıqla müşayiət olunur. İddialı insan özünün bacarıqlarını və nailiyyətlərini həqiqətdən də üstün göstərməyə meyllidir.
Lüğətlərdəki "özü haqqında böyük fikirdə olan" tərifi iddialı insanın özünə olan yüksək qiymətləndirməsini vurğulayır. Lakin bu qiymətləndirmə həqiqətlə uyğun gəlməyə bilər. Hətta bacarıqsızlığa baxmayaraq, iddialı şəxs özünü üstün hesab edir və bunu ətrafına hiss etdirir.
Sözün "təkəbbürlü" və "təşəxxüslü" kimi sinonimləri, iddialı insanın davranışındakı mənfi cəhətləri daha aydın göstərir. Təkəbbür, başqalarına hörmətsizlik və aşağılama ilə müşayiət olunur, təşəxxüslük isə özünü başqalarından üstün tutmaq, onları özündən aşağı görmək deməkdir. Bu cür davranışlar tez-tez sosial münasibətlərdə problemlərə səbəb olur.
İddialılıq hər zaman mənfi hal olmasa da, çox vaxt qəbuledilməz səviyyəyə çata bilir. Müəyyən dərəcədə özünə inam müvəffəqiyyətə aparan vacib bir keyfiyyətdir. Ancaq iddialılıq bu inamın sağlam sərhədlərini aşdığı zaman özünü göstərir və insanı sosial təcridə aparır. Beləliklə, iddialı insanın həqiqi bacarıqları və nailiyyətləri ikinci plana keçir və onun təkəbbürlü və lovğa davranışı önə çıxır.
Nəticə olaraq, "iddialı" sözü sadəcə özünə inam demək deyil, həddini aşmış, təkəbbür və lovğalıqla müşayiət olunan özünə inamı ifadə edən bir termindir. Bu cür şəxslər tez-tez ətrafındakılar tərəfindən xoş qarşılanmır və sosial əlaqələrində çətinliklər yaşayırlar.