İddialılıq, özünə qarşı həddindən artıq yüksək qiymətləndirmə, həddən artıq özünəinam və ya özünü üstün tutma hissi ilə xarakterizə olunan bir xüsusiyyətdir. Bu, sadəcə özünə güvənməkdən fərqli olaraq, başqalarının qabiliyyətlərini və nailiyyətlərini rədd etmək və ya kiçiltmək və özünün üstünlüyünü vurğulamaq meylinin nəticəsidir. İddialılıq, həddən artıq özünə inamdan qaynaqlana bilər, amma öz əksini də tapır; bir insan həqiqi qabiliyyətlərinə sahib olmaya bilər, lakin özünü həddindən artıq qiymətləndirərək iddialı görünə bilər.
İddialılığın müxtəlif təzahür formaları vardır. Bəziləri açıq-aşkar lovğalıqla, öz nailiyyətlərini şişirtməklə və başqalarını təhqir etməklə ifadə olunur. Digərləri isə daha gizli şəkildə özünü göstərir: məsələn, başqalarının fikirlərini dinləməmək, tənqidlərə qarşı həddən artıq həssaslıq göstərmək və ya başqalarını aşağılamaq. Mütəkəbbirlik və təşəxxüslük də iddialılığın açıq əlamətləridir.
İddialılıq həm fərdi, həm də sosial münasibətlərə mənfi təsir göstərir. İddialı insanlar tez-tez başqaları ilə qarşıdurmaya girərlər, çünki onların özünə qarşı həddindən artıq yüksək qiymətləndirməsi onların empatiya qurma və digər insanların hisslərini anlama qabiliyyətini zəiflədir. Nəticədə, iddialılıq dostluq və işgüzar münasibətlərə ciddi zərər vurur, həm də şəxsi inkişafı əngəlləyir, çünki özünü tənqid etmək və yeni şeylər öyrənmək qabiliyyətini məhdudlaşdırır.
Maraqlı bir məqam odur ki, bəzi hallarda iddialılıq müəyyən səviyyədə özünə inamın göstəricisi kimi qəbul edilə bilər. Ancaq həddindən artıq özünə inam, sərhədləri aşaraq iddialılığa çevrilərsə, mənfi nəticələrə səbəb olur. Buna görə də, özünə inam və iddialılıq arasındakı incə xətti ayırd etmək vacibdir. Sağlam özünə inam başqalarına hörmətlə yanaşma ilə müşayiət olunur, halbuki iddialılıq başqalarının hisslərinə biganə yanaşma ilə əlaqədardır.