İfadəsizlik – bir sözün, ifadənin və ya ümumilikdə nitqin öz məzmununu, duyğunu və ya fikri tam, aydın və təsirli şəkildə çatdırmaq qabiliyyətinin zəifliyi və ya olmamasıdır. Bu, müxtəlif səviyyələrdə özünü göstərə bilər.
Nitqin ifadəsizliyi, söz ehtiyatının məhdudluğu, ifadələrin monotonluğu və ya düzgün seçilməməsi, obrazlılıq və metaforaların olmaması, həmçinin intonasiyanın və mimikanın çatışmazlığı nəticəsində yaranır. Belə nitq dinləyicini cəlb etmir, maraqsız və cansıxıcı təəssürat yaradır, məlumatın tam və dəqiq çatdırılmasına mane olur. Ədəbi əsərlərdə ifadəsizlik, üslubun darlığı və dilin zəifliyi ilə özünü göstərir, əsərin təsir gücünü azaldır.
Üslubun ifadəsizliyi isə yazıda və ya danışıqda aydınlıq, canlılıq və orijinallığın olmamasıdır. Bu, klişe ifadələrin, standart və monoton cümlə quruluşlarının həddindən artıq istifadəsi ilə müşayiət oluna bilər. İfadəsiz üslub, mətni cansıxıcı və oxunmaq üçün maraqsız edir, müəllifin özünü ifadə etmək qabiliyyətini əks etdirir.
Daha geniş mənada, ifadəsizlik hər hansı bir şeyin öz mənasını və ya mahiyyətini tam əks etdirməməsidir. Məsələn, rəsm əsərinin ifadəsizliyi, rəssamın fikrini və duyğularını tam və aydın şəkildə ifadə edə bilməməsi deməkdir. Musiqidə ifadəsizlik, musiqinin dinləyicidə heç bir duyğu və təəssürat yaratmamasıdır. Ümumiyyətlə, ifadəsizlik yaradıcılığın və ünsiyyətin əsas maneələrindən biridir.
Beləliklə, ifadəsizlik, sadəcə nitqin və ya yazı üslubunun zəifliyi deyil, həm də hər hansı bir məlumatın, fikrin və ya duyğunun tam və təsirli şəkildə çatdırılmamasıdır. Bu, ünsiyyətin keyfiyyətini aşağı salır və məqsədə çatmaqda çətinliklər yaradır.