İfratçılıq, həddən artıq olma, ölçüdən kənara çıxma, həddini aşma mənasını verir. Sadəcə "ifrata varma" və ya "ifrata meyil" deyil, daha dərin bir mənaya malikdir. Bu, hər hansı bir işdə, düşüncədə və ya hərəkətdə mülayimlikdən uzaqlaşaraq, aşırılığa, həddən artıqlığa meyil etməkdir. Hətta yaxşı bir niyyətlə başlanan işlər belə, ifratçılığa qapılarsa, mənfi nəticələr doğura bilər.
İfratçılıq, müəyyən bir məqsədə çatmaq üçün sərf olunan səyin, vaxtın və ya resursun optimal səviyyədən xeyli artıq olması deməkdir. Bu, balansın pozulması, orta yolu itirməklə səciyyələnir. Bir işdə ifrat tədbirlərə əl atmaq, həmin işin uğurunu təmin etmək əvəzinə, əksinə, uğursuzluğa gətirib çıxara bilər. Çünki ifratçılıq, həm də düzgün qiymətləndirmə qabiliyyətini zəiflədir, obyektivliyi azaldır və nəticədə səhv qərarlara gətirib çıxarır.
Maraqlı bir tərəfi də budur ki, ifratçılıq həm fərd səviyyəsində, həm də qrup, cəmiyyət və ya hətta dövlət səviyyəsində özünü göstərə bilər. Din, siyasət, iqtisadiyyat kimi müxtəlif sahələrdə rast gəlinən ifratçılıq, bəzən hətta təhlükəli nəticələrə səbəb ola bilər. Məsələn, dini ifratçılıq terrorizmə, siyasi ifratçılıq isə avtoritar rejimlərin yaranmasına gətirib çıxara bilər. Ona görə də, həmişə orta yolu tapmaq, mülayimliyi qorumaq və hərəkətlərimizin nəticələrini diqqətlə dəyərləndirmək vacibdir.
Beləliklə, ifratçılıq sadəcə bir söz deyil, müxtəlif sahələrdə təzahür edən, həyatımızın müxtəlif tərəflərinə təsir edən mürəkkəb bir hadisədir. Onun qarşısının alınması üçün, tənqidi düşüncə, obyektivlik və mülayimlik vacib şərtlərdir.