İqtisadçılıq: XIX əsrin sonu – XX əsrin əvvəllərində Rusiya sosial-demokrat hərəkatı çərçivəsində ortaya çıxmış opportunist bir siyasi-iqtisadi cərəyan olaraq tərif oluna bilər. Bu cərəyanın əsas fərqləndirici xüsusiyyəti, sosialist inqilabının qələbəsini yalnız iqtisadi inkişaf yolu ilə, yəni burjuaziyanın inkişafı və kapitalizmin daha da genişlənməsi hesabına mümkün hesab etməsidir.
İqtisadçılar, proletarların siyasi mübarizəsini ikinci plana ataraq, əsas diqqəti iqtisadi mübarizəyə, konkret olaraq fəhlə sinfinin iqtisadi vəziyyətinin yaxşılaşdırılmasına yönəldirdilər. Onlar fəhlə təşkilatlarının siyasi məqsədlər əvəzinə, əsasən iqtisadi məsələlərlə məşğul olmasını, yəni əmək haqqının artırılması, iş şəraitinin yaxşılaşdırılması kimi məsələlərlə mübarizə aparmasını təbliğ edirdilər. Bu baxımdan, onların yanaşması Marksistlər tərəfindən "iqtisadizm" kimi qəbul edilir və tənqid olunurdu.
İqtisadçıların əsas arqumenti, sosialist inqilabının yalnız iqtisadi inkişafın müəyyən səviyyəyə çatması ilə mümkün olması idi. Onların fikrincə, proletarların siyasi mübarizəyə daha çox vaxt sərf etmələri, iqtisadi güclənmələrinə mane olacaqdı. Bu cərəyan, Rusiyanın o dövrün sosial-iqtisadi şərtlərinə uyğunlaşdırılmış bir yanaşma təqdim edirdi, lakin Lenin və digər bolşeviklər tərəfindən sərt tənqid olunaraq, onun inqilabın qələbəsi üçün əngəl olacağı göstərilirdi.
İqtisadçılıq, Rusiya sosial-demokrat hərəkatının daxili mübarizəsində əsas mövzulardan birini təşkil edirdi və onun inkişafı və tənqidi, sosializm nəzəriyyəsinin formalaşması və inqilabi hərəkatın taktikasının müəyyən edilməsində mühüm rol oynamışdır. Bu cərəyanın mövcudluğu və fəaliyyəti, sosialist hərəkatının daxili ziddiyyətlərini və müxtəlif yanaşmaları göstərir.