İlğım (is. məh.) Quru və susuz çöllərdə, səhrada isti havanın aşağı səviyyələrdəki soyuk hava ilə qarışması nəticəsində yaranan optik bir xəyaldır. Uzaqdakı obyektlərin əks olunması nəticəsində su hövzəsi kimi görünən bu fenomen, əslində, havada buxarın yox, işığın sınması səbəbindən meydana gəlir. İsti hava sıxlığı aşağı olduğundan, işıq şüaları əyri xətlər boyunca hərəkət edir və gözdə uzaqdakı obyektin əksini su səthinin əksi kimi qəbul etməyə səbəb olur.
İlğım, çöl səyahətçiləri üçün çox təhlükəli ola bilər. Çünki yox olan bir su mənbəyi kimi görünərək, səyahətçini aldada, susuzluqdan əziyyət çəkməsinə səbəb ola bilər. Bu səbəbdən də, ilğım haqqında əfsanələr və rəvayətlər bir çox mədəniyyətdə mövcuddur. Əfsanələrdə ilğım tez-tez sirli, aldadıcı və hətta sehrli bir hadisə kimi təsvir olunur.
Ədəbiyyatda isə ilğım, ümidin, xəyalın və ya əldəedilməz bir şeyin simvolu kimi istifadə olunur. "Bizim Əmirxan da ilğımlar kimi; Gah gözə görünür, gah q..." misalında olduğu kimi, ilğımın görünüb-yox olması, qararsızlıq, əldən gedən fürsətlər və ya qeyri-müəyyənlik kimi mənaları ifadə edə bilər. Sözün poetik təsvirləri, onun vizual təsirini daha da gücləndirir və oxucunun təxəyyülündə səhra mənzərəsinin qızmarlığını, susuzluğun əzabını və aldadıcı xəyalların təsirini canlandırır.