İman, ərəb mənşəli bir söz olub, sadəcə "inanma" mənasından daha çox dərinlik və genişliyi əhatə edir. Lüğətlərdəki "dərin inam" ifadəsi onun mahiyyətini qismən açıqlasa da, iman yalnız bir duyğu və ya fikir deyil, həm də həyat tərzini, davranışları və dünyaya baxışı formalaşdıran güclü bir təcrübədir.
İmanın əsasını təşkil edən inanmaq, sadəcə bir şeyi qəbul etmək deyil, həm də onu dərindən hiss etmək, qəlbinin dərinliklərindən qəbul etmək deməkdir. Bu, şübhə və tərəddüdlərin üstünə qələbə çalmaq, inandığın həqiqətlərə möhkəm sarılmaq və həyatını bu inam əsasında qurmaqdır. İman, gözlə görünməyənə, hiss edilməyənə, hətta başa düşülməyənə belə inam deməkdir.
Nüşabənin misalında olduğu kimi, iman qəlbdə yaşayan, ruhun dərinliklərində kök salan bir hissdir. Ancaq həyatın sınaqları, şübhələr və tərəddüdlər bu inamı sarsıda bilər. İman, bu sınaqlara tab gətirmək, öz inancına sadiq qalmaq bacarığıdır. Bu, sabitlik, qətiyyət və ümid mənbəyidir.
Müxtəlif dinlərdə və fəlsəfi görüşlərdə iman anlayışı fərqli şəkildə təfsir olunsa da, ümumi məqam odur ki, iman həyatın mənasını axtarmaq, yaxşılığa inanmaq və ədalətə ümid etməkdir. Bu, insanı hərəkətə gətirən, ona məqsəd və istiqamət verən güclü bir qüvvədir. Qısacası, iman, insanın daxili dünyasının əsas sütunlarından biridir.