İmdadsız (sif.) sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında köməksizliyi, yardımsızlığı ifadə edən bir sifətdir. Sadəcə "köməksiz" və ya "yardımsız" sözlərinin sinonimi olmaqdan daha geniş bir məna çalarına malikdir. "İmdadsız" sözü daha çox ümidsizliyi, çarəsizliyi və tək qalma hissini vurğulayır. Bir insanın yalnız və köməksiz olduğunu, heç kimdən dəstək ala bilməyəcəyini ifadə edir. Bu, sadəcə maddi köməyin olmamasından daha çox, ruhi və mənəvi bir təklik hissini də əhatə edir.
"İmdadsız qalmaq" ifadəsi də bu mənanı daha da gücləndirir. Bu, sadəcə olaraq fiziki olaraq köməksiz qalmaq mənasından kənara çıxaraq, insanın hər tərəfdən təcrid olunmuş, heç kimdən yardım gözləyə bilməyəcək dərəcədə tək və köməksiz hiss etdiyini bildirir. Əli heç kəsə çatmamaq, hətta yardım istəmək üçün belə bir imkanın olmamasını ifadə edir. Bu, psixoloji bir təzyiq və ümidsizliyə qapılma vəziyyətini də özündə əks etdirir.
Tarixi mədəni kontekstə baxdıqda, "imdad" sözünün köhnə ədəbiyyatımızda daha çox acil vəziyyətlərdə, təhlükə altında qalma anlarında verilən yardım mənasında işləndiyini görürük. Ona görə də "imdadsız" olmaq, bu acil vəziyyətdə tək və yardım almağa qadir olmamaq deməkdir. Bu mənada, "imdadsız" sözü, "köməksiz" və "yardımsız" sözlərindən daha güclü və dramatik bir təsir bağışlayır.