İmzalatma, "imzalatmaq" fellərinin məsdər forması olub, bir sənədə, məktuba və ya digər rəsmi qeydə öz imzasını qoymaq hərəkətini bildirir. Sadəcə bir imza atmaqdan daha geniş bir məna kəsb edir. Çünki imzalatmaq hərəkəti, əksər hallarda, sənədin məzmununu qəbul etməyi, onunla razılaşmağı və məsuliyyəti üzərinə götürməyi ifadə edir.
İmzalatma həmçinin, bir razılaşmanın, müqavilənin və ya əmrın rəsmi surətdə təsdiq olunması deməkdir. Bu proses, bir çox hallarda, şahidlərin iştirakı ilə həyata keçirilir və sənədə qoyulan imza, həmin sənədin gerçəkliyinin və etibarlılığının təminatı rolunu oynayır. Tarix boyu imzalatma, güclü hüquqi və sosial əhəmiyyətə malik olub, şəxslərin öhdəliklərini və hüquqlarını təyin edən mühüm bir vasitə kimi fəaliyyət göstərib.
Maraqlıdır ki, imzalatma üsulları və əhəmiyyəti tarix boyu dəyişib. Qədim dövrlərdə möhürlərlə, parmak izləri ilə və ya digər simvolik işarələrlə imzalatma tətbiq olunubsa, müasir dövrdə qələm və ya rəqəmsal imza texnologiyalarından istifadə olunur. Lakin əsas məna – razılığın, qəbulun və məsuliyyətin təsdiqi – dəyişməz olaraq qalır. İmzalatma həm də gücün, nüfuzun və səlahiyyətin simvolu kimi qəbul edilə bilər; məsələn, yüksək vəzifəli bir şəxsin sənədi imzalaması həmin sənədə daha çox əhəmiyyət və etibar qazandırır.
Beləliklə, sadəcə bir qələm hərəkəti kimi görünən imzalatma, əslində, hüquqi, sosial və tarixi baxımdan çox geniş və mürəkkəb bir prosesdir. Həm də şəxsiyyətin və məsuliyyətin ifadəsinin əsas vasitələrindən biridir.