İntizar (ər. انتظار) sözü həsrət və səbirsizliklə dolu bir gözləmə halını ifadə edir. Sadəcə gözləmək deyil, bu gözləmənin özündə bir həyacan, bir can atma, bir istək və arzu gizlənir. Gözlənilən hadisənin, şəxsin və ya şeyin əhəmiyyəti intizarın şiddətini müəyyənləşdirir. Həmin hadisə, şəxs və ya şey nə qədər qiymətlidirsə, intizar da bir o qədər dərin və sarsıdıcı olur.
İntizar həm də bir ümid və inancdan qaynaqlanır. Gözlənilən hadisənin baş verəcəyinə olan inancsızlıq intizarı məyusluğa çevirir. Əsl intizar ümidlə dolu, əminliklə qarışmış bir gözləmədir. Bu gözləmədə həm şübhələr, həm də arzular öz əksini tapır. Bəzən bu gözləmənin uzun müddət davam etməsi səbirsizlik və əsəbiliyə səbəb olsa da, həmin hadisənin baş verməsinə olan inancı zəiflətmir.
Ədəbiyyatda intizar motivi tez-tez işlənir və müxtəlif duyğuları ifadə etmək üçün istifadə olunur. Sevgiliyə olan intizar, doğma yurda qayıdışın intizarı, bir xəbərin intizarı və s. Bu mənada intizar, qəhrəmanın daxili dünyasının və əsərin ümumi mövzusunun ifadə olunmasında mühüm rol oynayır. Misal olaraq, şeir nümunəsindəki “intizarı ola” ifadəsi görüşün mümkünlüyünə ümidin qalmamasını ifadə edir, beləliklə, intizarın məyusluqla qarışmış bir hal olduğunu göstərir.
Qısacası, intizar sadəcə bir gözləmə deyil, həsrət, ümid, səbirsizlik, həyacan və bəzən də məyusluq kimi bir çox duyğunun birləşdiyi kompleks bir emosional vəziyyətdir.