İrəmə, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yer alan bir söz olub, əsasən relyefin xüsusiyyətlərini ifadə edir. Sadəcə "yer səthindən azacıq hündür olan yer" kimi tərif edilməkdən daha çox, irəmə, ətrafından nisbətən yüksək olan, lakin hündürlüyü ilə təpə və ya diklikdən fərqlənən, daha alçaq və yumşaq əyriliklə səciyyələnən bir coğrafi formasıdır. Sözün mənası, landşaftın incəliklərini əks etdirərək, böyük təpələr və dik yamaclarla müqayisədə daha kiçik miqyaslı və daha yumşaq relyef formalarını ifadə edir.
İrəmə, təkcə coğrafi bir məfhum deyil, həm də poetik təsvirlərdə, xüsusilə də təbiət mənzərələrinin canlandırılmasında istifadə olunur. “İrəmələr, ay irəmələr; Qoynunda kəkliklər mələr” misalında olduğu kimi, irəmələr, kəkliklərin gizləndiyi, rahat yaşadığı sakit və təhlükəsiz bir məkan kimi təsvir olunur. Bu misal, sözün sadəcə fiziki mənasından kənara çıxaraq, mənzərəyə emosional və poetik bir rəng qatdığını göstərir.
Beləliklə, “irəmə” sözü, azacıq hündürlüyü ilə yanaşı, özünün yumşaq əyriliyi, mənzərəyə verdiyi sakit və harmonik atmosferi ilə fərqlənir. O, təkcə coğrafi bir termin deyil, həm də şairlər tərəfindən təbiətin gözəlliyini və sülhünü təsvir etmək üçün istifadə olunan rəngarəng bir söz, dilinin zənginliyinin bariz nümunəsidir.