İrriqasiya (latıncadan gələn bir termin) əsasən quraq və yarı quraq ərazilərdə torpaqların məhsuldarlığını artırmaq məqsədilə süni şəkildə suvarılmasını əhatə edən bir kənd təsərrüfatı texnologiyasıdır. Sadəcə "suvarma" deməkdən daha çox, irriqasiya, suyun torpağa çatdırılmasının elmi və texniki aspektlərini, suyun effektiv idarə edilməsini, su mənbələrindən optimal istifadəni, suvarma sistemlərinin dizaynını və quraşdırılmasını, həmçinin suvarma rejimi ilə bağlı bitkilərin fizioloji ehtiyaclarının öyrənilməsini özündə birləşdirir.
Tarix boyu irriqasiya sistemləri sivilizasiyaların inkişafında əsas rol oynayıb. Qədim Misir, Mesopotamiya, Hindistan və Çin kimi mədəniyyətlər inkişaf etmiş irriqasiya şəbəkələri sayəsində əkinçilikdə böyük uğurlar əldə ediblər. Bu sistemlər kənd təsərrüfatının intensivliyini artırmaqla yanaşı, mədəniyyətlərin inkişafı, şəhərlərin yaranması və iqtisadiyyatın çiçəklənməsində əsas amil olub.
Müasir irriqasiya texnologiyaları daima inkişaf edir. Damcı suvarma, sprinkler suvarma, sel suvarma kimi müxtəlif üsullar suyun səmərəli istifadəsini təmin edir. Bu üsullar suyun itkisini azaldır, torpağın şorlaşmasının qarşısını alır və ətraf mühitin mühafizəsinə də müsbət təsir göstərir. Bundan əlavə, suvarma sistemlərinin idarə edilməsində sensorlar və informasiya texnologiyalarının tətbiqi suyun daha effektiv və səmərəli istifadəsinə imkan verir.
İrriqasiyanın əhəmiyyəti artan əhali sayı və iqlim dəyişikliyi fonunda daha da önə çıxır. Qlobal miqyasda su çatışmazlığı probleminin həlli üçün suvarma üsullarının təkmilləşdirilməsi və yeni texnologiyaların tətbiqi zəruridir. Davamlı kənd təsərrüfatı və qida təhlükəsizliyinin təmin olunmasında irriqasiya həlledici rol oynayır.