İsbat (ər. إثبات - isbāt) sözü ərəb dilindən gəlmiş olub, əsasən "sübut", "dəlil", "əsaslandırma" və "sübut etmə" mənalarını özündə birləşdirir. Sadəcə bir şeyi doğru olduğunu göstərmək deyil, həm də bu doğruluğu məntiqi və ya empirik dəlillərlə möhkəm şəkildə təsdiqləmək deməkdir. Beləliklə, isbat yalnız bir iddianın irəli sürülməsi deyil, həm də bu iddianın qəbul edilməsinə gətirib çıxaran inandırıcı bir prosesdir.
İsbat anlayışı elmdə, hüquqda, məntiqdə və hətta gündəlik həyatımızda mühüm rol oynayır. Elmdə yeni bir nəzəriyyənin irəli sürülməsi üçün əsaslı isbatlar təqdim olunmalıdır. Hüquqda isə cinayətin sübut edilməsi üçün qanuni dəlillərə əsaslanan isbatlar tələb olunur. Məntiqdə isə isbat, müəyyən premislərdən məntiqi nəticə çıxarmaq prosesidir. Gündəlik həyatda isə hər hansı bir fikrimizi əsaslandırmaq, inandırmaq üçün isbatlardan istifadə edirik.
Füzuli misalında istifadə olunan "səltənət isbatı" ifadəsi, şairin özünün qənaətkarlıqda (qənaət mülkünün sultanı) hökmranlığının dəlillərini özündə daşıdığını ifadə edir. Bu, həm şairin özünü təsvir etmə üslubudur, həm də qənaətkarlığın üstünlüklərini vurğulamaq üçün istifadə olunan bir metoddur. Yəni, şair özünün qənaətkar həyat tərzinin üstünlüklərini dəlillərlə sübut edir.
Ümumiyyətlə, "isbat" sözü yalnız bir söz deyil, bir proses, bir metod, bir əsaslandırma yoludur. Həqiqətin axtarışı və onun təsdiq edilməsi yolunda isbatın rolu danılmazdır.