İsfahan, Azərbaycan klassik muğamının adlarından biridir. On iki əsas muğam arasında yer alan İsfahan, özünəməxsus melodik xüsusiyyətləri, ifadəliliyi və estetik dəyəri ilə seçilir. Adının mənşəyi coğrafi adla bağlı ola bilər, çünki İsfahan İranın məşhur bir şəhərinin adıdır və İran musiqisi ilə Azərbaycan musiqisi arasında tarixi və mədəni əlaqələr mövcuddur. Bu əlaqələr İsfahan muğamının yaranma tarixi və inkişafı ilə bağlı araşdırmaları zənginləşdirə bilər.
İsfahan muğamı, digər muğamlardan fərqli olaraq, özünəməxsus bir koloritə, əhval-ruhiyyəyə malikdir. Bəzi tədqiqatçılar İsfahanın əsasən şən, hətta bir qədər əyləncəli bir xarakter daşıdığını qeyd edirlər. Lakin bu, muğamın ifa üsulundan, xanəndənin ustalığından və tərzindən asılı olaraq dəyişə bilər. Hər bir xanəndə İsfahan muğamını öz duyğuları və ifadə qabiliyyəti ilə bəzəyir, ona fərdi bir təməl verir.
Musiqişünaslar İsfahan muğamının maqam strukturu, melodik inkişafı və ornamentləri üzərində geniş tədqiqatlar aparırlar. Bu tədqiqatlar muğamın tarixini, musiqi dilini və inkişaf mərhələlərini aydınlaşdırır. İsfahan muğamının not yazısı, əsas xüsusiyyətləri və digər muğamlarla əlaqələri haqqında ədəbiyyatda müxtəlif fikirlər mövcuddur. Bu da muğamın zənginliyi və çoxşaxəliliyinə dəlalət edir.
Ümumiyyətlə, İsfahan muğamı Azərbaycan musiqi mədəniyyətinin qiymətli bir incisidir. Onun zəngin tarixi, əsrarəngiz melodikası və duyğu dolu ifadəsi onu həm musiqişünaslar, həm də musiqi həvəskarları üçün maraqlı və tədqiqata dəyər bir mövzu halına gətirir. İsfahanın klassik Azərbaycan musiqisinin qorunması və inkişafında rolu böyükdür.