İsimləşmə, "isminə çevrilmə" mənasını ifadə edən bir dilçilik terminidir. Bu prosesdə sözün, söz birləşməsinin və ya ifadənin əvvəlki qrammatik funksiyası dəyişərək isim funksiyasını qazanması baş verir. Yəni, feillər, sifətlər, əvəzliklər və ya zərflər isim halına gətirilir və cümlədə isim kimi işlənirlər.
İsimləşmə, müxtəlif yollarla baş verə bilər. Məsələn, feillər "-mə", "-ma", "-mək", "-mak" şəkilçiləri ilə isimə çevrilə bilər ("oxu" - "oxuma", "ged" - "getmə"). Sifətlər isə "-lik", "-lıq", "-lük", "-il", "-iyyət" kimi şəkilçilərlə isimləşə bilər ("ağıllı" - "ağıllıq", "gözəl" - "gözəllik"). Bu proses, həmçinin, söz birləşmələrinin və ya bütöv ifadələrin bir söz kimi işlənməsi ilə də baş verə bilər ("günün işığı", "dəniz sahili").
İsimləşmənin əhəmiyyəti, dilin ifadə imkanlarını genişləndirməsindədir. Yeni isimlərin meydana gəlməsi, daha mürəkkəb və incə mənaların ifadə olunmasına imkan yaradır. Həmçinin, qısa və aydın ifadələr yaratmaq üçün də istifadə olunur, bu da dilin iqtisadiyyatına töhfə verir.
Maraqlı bir məqam da odur ki, isimləşmə zamanı sözün əsas mənasında dəyişikliklər baş verə bilər. Məsələn, bir feilin isimləşmiş forması, həm hərəkəti, həm də hərəkətin nəticəsini və ya yerini bildirə bilər. Bu, isimləşmənin incəliklərini daha da artırır və dilin zənginliyini ortaya qoyur.
Nəticə olaraq, isimləşmə, dilin dinamik və inkişaf edən bir xüsusiyyətidir. Sözlərin qrammatik funksiyalarının dəyişməsi ilə yeni mənaların yaradılması, dilin ifadə gücünün artmasına və nitqin daha dəqiq və aydın olmasına kömək edir.