İsimləşmə, bir sözün, adətən fellərin, sifətlərin və ya əvəzliklərin, isim kimi qrammatik funksiya yerinə yetirməsidir. Yəni, həmin söz cümlədə isim kimi işlənir, isim rolunu oynayır, mövzu və ya obyekt kimi çıxış edir. Bu prosesdə söz öz əsas mənasından kənara çıxaraq yeni bir isim mənası qazanır.
İsimləşmə, dilin zənginləşməsinə və ifadə vasitələrinin genişlənməsinə imkan verən mühüm bir dil hadisəsidir. Sözlərin isimləşməsi, müxtəlif üsul və vasitələrlə baş verir. Məsələn, fellərin “-mə” şəkilçisi ilə isimləşməsi ("oxumaq"dan "oxuma"), sifətlərin "-lik", "-lıq" şəkilçiləri ilə isimləşməsi ("ağıllı"dan "ağıllılıq") və ya sadəcə olaraq sözün isim kimi işlənməsi ("Yaxşılar qalib gəldilər" – burada "yaxşılar" sözü, sifətdən törəmiş isim kimi işlənir).
İsimləşmə, yalnız sözün qrammatik formasının dəyişməsi ilə deyil, həm də kontekstdən asılı olaraq mənasının dəyişməsi ilə müşayiət oluna bilər. Məsələn, "qaçmaq" feli, "qaçma" şəklində isimləşərkən, sadəcə hərəkəti deyil, həm də o hərəkətin özü, bir növ əşya kimi də qəbul edilə bilər. ("Bu qaçması məni çox qorxutdu"). Bu halda, isimləşmə ilə yanaşı, bir növ "əşyalaşma" da baş verir.
Beləliklə, isimləşmə prosesi, dilin dinamikliyini və inkişafını əks etdirən mürəkkəb və çoxcəhətli bir hadisədir. O, yeni ifadələr yaratmağa, fikirləri daha dəqiq və ifadəli şəkildə çatdırmağa imkan verir və ədəbi dilin zənginləşməsinə mühüm töhfə verir.