İsraf: Ərəbcə "israf" (إسراف) sözündən götürülmüşdür və sadəcə artıq və lazımsız xərcləmə, sərf etmə, işlətmə və ya dağıtma mənalarını deyil, daha geniş bir kontekstdə düşünülməlidir. Lüğətlərdəki qısa izahlar, İsrafın həqiqi mahiyyətini tam əks etdirə bilmir.
İsraf, bir mənbənin (pul, zaman, enerji, qida, su və s.) ədalətsiz, məqsədsiz və ya faydasız şəkildə sərf edilməsidir. Bu, sadəcə "çox xərcləmək" mənasından daha çoxdur. İsraf, həm maddi, həm də mənəvi dəyərlərin boşa xərclənməsini əhatə edir. Məsələn, zamanı boş-boş şeylərə sərf etmək, qidanı tullantıya atmaq, enerjini səmərəsiz istifadə etmək, qabiliyyətləri inkişaf etdirmək əvəzinə boş vaxt keçirmək hamısı İsraf kateqoriyasına aiddir.
İslam dini İsrafı qəti şəkildə qadağan edir və bu əməli haram sayır. Çünki İsraf, Allahın nemətlərinə qarşı hörmətsizlik və minnətdarlıq əksikliyidir. İsrafçılıq, həm fərdi, həm də sosial səviyyədə ciddi problemlərə yol açır. Maddi ehtiyatların azalması, ətraf mühitin çirklənməsi, qıtlıq və sosial ədalətsizliyin artması İsrafın bəzi mənfi nəticələrindəndir. Buna görə də, həm fərdi, həm də kollektiv olaraq İsrafı önləmək üçün səylər göstərilməlidir.
Müasir dövrdə, davamlı inkişaf konsepsiyasının əhəmiyyətinin artması ilə İsraf anlayışına daha da diqqət yetirilməlidir. Resursların səmərəli idarə edilməsi, tullantıların azaldılması, enerji qənaəti və davamlı istehlak vərdişləri İsrafın qarşısını almağın əsas yollarıdır. Beləliklə, İsraf anlayışı sadəcə bir lüğət mənasından kənara çıxaraq, həm dini, həm də sosial, ekoloji məsuliyyətimizi əks etdirən bir konsepsiyaya çevrilir.