İsrar, bir fikrin, düşüncənin, tələbin və ya iddianın ardınca inadla, təkidlə getmək, onu qəbul etdirmək üçün səy göstərmək deməkdir. Bu, sadəcə bir sözün təkrarı deyil, həm də əminlik, qətiyyətlilik və əzmlə müşayiət olunan bir davranışdır. İsrar edən şəxs, öz fikrinin doğruluğuna tam əmindir və onu başqalarına qəbul etdirmək üçün müxtəlif üsullardan istifadə edə bilər: arqumentlər irəli sürə, nümunələr göstərə, təzyiq göstərə və ya duyğulardan istifadə edə bilər.
Lüğətlərdə “ inad” və “təkid” kimi sözlərlə sinonim kimi göstərilsə də, israrın daha geniş bir mənası var. İnad daha çox emosional, özbaşınalıq əsaslı bir təkiddir, hədəfdən ziyadə özünə haqq qazandırmağa yönəlib. Təkid isə daha çox səbirli və davamlı bir şəkildə öz fikrini bildirmək, istəyini həyata keçirmək üçün göstərilən səydir. İsrar isə həm inada, həm də təkidə bənzəsə də, özündə həm emosional, həm də rasional əsasları özündə birləşdirir. O, əminliyin və qətiyyətin bir ifadəsidir.
İsrarın müsbət və mənfi tərəfləri mövcuddur. Müsbət tərəfdən baxdıqda, israr ədalətli bir iş uğrunda mübarizədə, haqqın müdafiəsində, özünə inamın və hədəfə çatmaq üçün göstərilən səyin təzahürüdür. Ancaq həddindən artıq israr, inadkarlığa, əlaqələrin pozulmasına, qarşı tərəfin qıcıqlanmasına və nəticədə məqsədə çatmaq əvəzinə əks nəticəyə gətirib çıxara bilər. Buna görə də israrın ölçüsünü bilmək və onu səmərəli şəkildə tətbiq etmək çox önəmlidir.
Tarix boyu israr müxtəlif hadisələrin, kəşflərin və hərəkatların arxasında duran mühüm amil olmuşdur. Böyük alimlər, sənətkarlar, ictimai xadimlər öz ideyalarını müdafiə etmək, dünyanı dəyişmək üçün israrlı olublar. Bu israr, bəzən ağır çətinliklərə baxmayaraq, tarixi dəyişdirməyə gücü yetmişdir. Beləliklə, israr, insanın öz inancına, öz həqiqətinə sadiqliyinin, öz ideallarına çatmaq üçün göstərdiyi əzmkarlığın bir simvoludur.