İstiqlaliyyətpərvər sifəti, ərəb mənşəli "istiqlaliyyət" (مُسْتَقِلِّيَّات) və farsca "-pərvər" (پرور) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. "İstiqlaliyyət" öz müstəqilliyini, azadlığını, suverenliyini qorumaq və ya əldə etmək istəyi deməkdir. "-Pərvər" isə "sevən", "qoruyan", "tərəfdar olan", "uğrunda mübarizə aparan" mənalarını verir. Beləliklə, istiqlaliyyətpərvər sözü öz vətəninin, millətinin müstəqilliyinə, siyasi azadlığına dərin bağlılığı olan, onun uğrunda hər cür fədakarlığa hazır olan şəxsi ifadə edir.
Bu termin sadəcə olaraq müstəqilliyi istəməkdən daha çox şeyi ifadə edir. İstiqlaliyyətpərvər insan passiv bir müşahidəçi deyil; o, fəal bir iştirakçıdır. O, vətəninin azadlığı uğrunda mübarizə aparır, fikirlərini ifadə edir, öz ideallarını müdafiə edir və lazım gəldikdə, bu uğurda şəxsi maraqlarını fədakarlıqla qurban verir. Bu, həm də milli kimliyin qorunması, milli mədəniyyətin inkişafı və milli maraqların müdafiəsi üçün çalışan insanı təsvir edən bir termindir.
Tarix boyu müxtəlif xalqların azadlıq mübarizələrində istiqlaliyyətpərvər şəxsiyyətlər mühüm rol oynamış, xalqlarının azadlığının və müstəqilliyinin təmin edilməsində əvəzsiz xidmətlər göstərmişlər. Onların fəaliyyəti yalnız siyasi mübarizə ilə məhdudlaşmır; mədəniyyətin, təhsilin və iqtisadiyyatın inkişafına da töhfələr verərək milli birliyin möhkəmlənməsinə çalışırlar. Beləliklə, istiqlaliyyətpərvərlik, sadəcə bir siyasi mövqe deyil, həm də milli birlik, vətənə bağlılıq və azadlıq uğrunda mübarizəni əhatə edən geniş bir anlayışdır.
Sözün tarixi kontekstdə də əhəmiyyəti vardır. Xüsusilə müstəmləkəçilik dövründə və ya milli azadlıq hərəkatları zamanı bu termin xalqların öz müstəqilliyi uğrunda mübarizəsinin simvolu olmuşdur. Bu gün də, müxtəlif səbəblərdən azadlıqlarından məhrum olmuş xalqlar üçün istiqlaliyyətpərvərlik həyati əhəmiyyət kəsb edir.