İşgil sözü Azərbaycan dilində əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, cəftə və ya qarmaq mənasında; ikincisi isə daha nadir hallarda, bir şeyin sapı, tutucu hissəsi mənasında.
Birinci mənada işgil, əsasən balıq tutmaq üçün istifadə olunan, iynəbənzər, əyilmiş metal və ya ağacdan hazırlanmış bir alətdir. Balıqçıların ən çox istifadə etdiyi alətlərdən biri olan işgilin formasına görə müxtəlif növləri mövcuddur. Bəziləri daha kiçik və incə, bəziləri isə daha böyük və qalındır. Materiallarından asılı olaraq da müxtəliflik müşahidə olunur. Misal üçün, dənizin dərinliklərindən balıq tutmaq üçün daha möhkəm işgillərə ehtiyac duyulur.
İkinci mənada isə işgil, bir əşyanın tutulması üçün nəzərdə tutulmuş hissəsini ifadə edə bilər. Məsələn, qədim əşyalarda, qablarda və ya digər əşyalarda işgil, əşyanın gövdəsinə bərkidilmiş və onu əldə tutmaq üçün istifadə olunan sap və ya qulp ola bilər. Bu mənada işgil daha çox köhnəlmiş bir ifadədir və müasir dilin daha konkret sözləri ilə əvəz olunur.
Verilən nümunədə ("Kosa … şüşənin sınıq yerindən əlini içəriyə saldı və işgili tərpətdi") işgil, şüşənin sınıq hissəsinin içəriyə doğru uzanan və tutulması üçün istifadə edilən, ehtimal ki, nazik və iti bir parçasını təsvir edir. Bu mənada işgil, həm cəftə, həm də sap kimi təsəvvür oluna bilər – sınıq şüşənin içəriyə doğru uzanan, tutucu hissəsidir.