İşğalçılıq: Bir ərazini, ölkəni və ya bölgəni qüvvə ilə ələ keçirmək və nəzarət altına almaq siyasətidir. Bu, hərbi gücün istifadəsi ilə, ya da siyasi, iqtisadi və ya digər vasitələrlə həyata keçirilə bilər. İşğalçılıq, əsasən, işğalçı dövlətin öz maraqlarını təmin etmək, ərazini mənimsəmək, resurslardan istifadə etmək və ya strateji üstünlük əldə etmək məqsədi ilə həyata keçirilir.
İşğalçılıq, həm beynəlxalq hüquq, həm də insan hüquqları baxımından ciddi bir cinayətdir. Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Nizamnaməsi işğalçılığın qadağan edilməsini nəzərdə tutur və bu hərəkəti beynəlxalq sülh və təhlükəsizliyə ciddi təhdid kimi qiymətləndirir. İşğal edilmiş ərazilərdə yaşayan əhalinin hüquqları ciddi şəkildə pozulur, onlar zorakılığa, təqiblərə, məcburi köçkünlük və digər insan haqları pozuntularına məruz qalırlar.
İşğalçılıq yalnız hərbi gücün tətbiqi ilə deyil, həm də yumşaq güc vasitələri ilə, məsələn, iqtisadi təzyiq, siyasi manipulyasiya və ya mədəni asimilyasiya yolu ilə həyata keçirilə bilər. Bu, daha gizli və qəliz bir forma olsa da, işğalçılığın mahiyyətini dəyişdirmir və əhalinin öz müstəqilliyini və özünü idarə etmə hüququnu pozur. Tarix boyu işğalçılığın müxtəlif formaları və nəticələri müşahidə olunmuşdur, bu da beynəlxalq münasibətlərin ən ağır problemlərindən biri olaraq qalır.
İşğalçılıq termini, eyni zamanda, metaforik mənada da istifadə oluna bilər. Məsələn, bir ideyanın və ya mədəniyyətin digərini "işğal etməsi" kimi hallarda işğalçılıq termini istifadə olunur. Lakin bu mənada istifadə edilən zaman, hərbi işğaldan fərqli olaraq, zorakılıq və ya fiziki güc məcburiyyəti məsələsi daha az önəmli olur.