İşıldama (işıldamaq felindən törəmə) sözü, əsasən, bir şeyin səthindən, parıltılı və tez-tez dəyişən şəkildə, işıq saçması mənasını verir. Sadəcə parıltı deyil, bu parıltının sürətli və canlı olması önəmlidir. Sanki işıq səthdən sıçrayır, rəqs edir və göz oxşayır.
Bu ifadə həm konkret cisimlər, həm də məcazi mənalarda istifadə oluna bilər. Məsələn, günəşin su səthindəki işıldaması, qızıl zinətinin işıldaması konkret nümunələrdir. Lakin, "gözləri işıldayırdı" deyərkən, sevinc, həyacan və ya digər güclü duyğuların ifadəsini görürük. Bu halda işıldama, daxili bir vəziyyətin xarici təzahürü kimi təsvir olunur.
İşıldamanın intensivliyi və xarakteri müxtəlif amillərdən asılıdır. Məsələn, almazın işıldaması, su damlasının işıldamasından fərqlidir. Birincisi daha parlaq və qüvvətli, ikincisi isə daha incə və nazik ola bilər. Həmçinin, işıq mənbəyi də işıldamanın xarakterini müəyyənləşdirir: Günəş işığı ilə işıqlandırılan bir obyekt, elektrik lampasının işığı altında olan obyektdən fərqli şəkildə işıldaya bilər.
Maraqlı bir məqam odur ki, "işıldama" sözü, səthlə yanaşı, həm də daxili bir parıltı, bir cür daxili nur ifadə edə bilər. Bu, insanın gözündəki parıltı, ya da səmimiyyətdən və xoşbəxtlikdən qaynaqlanan bir növ daxili işıq ola bilər. Bu mənada, söz daha çox metaforik bir məna kəsb edir və dərin emosional təəssürat yaradır.