K hərfi Azərbaycan əlifbasının on altıncı hərfi olaraq, latın əlifbasının K hərfinə uyğun gəlir və kiril əlifbasındakı К hərfinin fonetik ekvivalentidir. Bu səssiz samit, dilin damağın arxa hissəsinə toxunması ilə əmələ gəlir və bir çox dillərdə olduğu kimi, Azərbaycan dilində də "k" səsini ifadə edir. Onun tələffüzü dilin damağın arxa hissəsinə bərk basması ilə səciyyələnir.
Fonetik baxımdan, K hərfi [k] kimi transkripsiya olunur və bilavasitə qapalı səslərə aiddir. Bu, hərfin tələffüzündə heç bir vokal səsinin iştirak etmədiyini göstərir. Digər səssiz samitlərlə birlikdə sözlərin əvvəlində, ortasında və sonunda işlənə bilər, sözün fonetik quruluşunda əhəmiyyətli rol oynayır. Məsələn, "kitab", "kənd", "dərk" sözlərində olduğu kimi.
Tarixi baxımdan, K hərfinin Azərbaycan əlifbasındakı mövqeyi və yazılışı müxtəlif əlifbalardan keçmiş tarixi inkişafı əks etdirir. Latın əlifbasına keçidlə əlaqədar olaraq, K hərfi özünün əvvəlki yazılış formalarından fərqlənməsə də, əlifbanın strukturunda öz yerini qoruyub saxlamışdır. Bu, Azərbaycan dilinin fonetik sistemindəki sabitliyin göstəricisidir.
Ədəbiyyatımızda, K hərfi ilə başlayan sözlər xeylidir və bunlar həm konkret, həm də mücərrəd mənaları əhatə edir. K hərfi ilə başlayan adlar, sıfatlar, felər və digər nitq hissələrinin çoxluğu onun dilin quruluşundakı əhəmiyyətini vurğulayır. Sözlərdə K hərfinin istifadəsi nitqin ifadəliliyini və aydınlığını təmin edir.