Kahıl sözü Azərbaycan dilində əsasən başısoyuq, tənbəl və ağırtərpənən, işə can yandırmayan şəxsi ifadə etmək üçün işlədilir. Lakin bu tərif, sözün bütün çalarlarını əhatə etmir. Daha dəqiq olaraq, "kahıl" təkcə tənbəlliyi deyil, həm də düşüncə tərzinin, hərəkət sürətinin və ümumiyyətlə həyata münasibətinin yavaşlığını, passivliyini bildirir.
Kahıl insan hərəkətsiz deyil, sadəcə hərəkətləri ləng, düşüncələri zəif, qərarları gecikən olur. İşə can yandırmaması deyil, işə başlamaqda, davam etdirməkdə, tamamlamaqda çətinlik çəkməsi ön plana keçir. Bu, tənbəllikdən fərqli olaraq, daha çox bir növ "fəaliyyətə mane olan passivlik" və ya "hərəkətə qarşı müqavimət" kimi təsəvvür edilə bilər. Onlar özündən çoxlu səy tələb edən işlərdən qaçırlar, çünki bu səy onlara çətin gəlir.
Maraqlı bir tərəfi də odur ki, "kahıl" insanın tənbəlliyi həmişə özündən asılı olmur. Bəzən ətraf mühitin təsiri, motivasiya çatışmazlığı, ya da müəyyən bir ruh halının nəticəsi ola bilər. Yəni, kahıllıq daimi bir xarakter xüsusiyyəti olmasa da, müəyyən hallarda və şəraitdə özünü göstərə bilər. Bu baxımdan, "kahıl" termini sadəcə bir tənbeh deyil, həm də bir təsvir olaraq qəbul edilə bilər.
Beləliklə, "kahıl" sözü, sadə bir "tənbəl" tərifindən daha çox, bir insanın həyat fəaliyyətinin bütün istiqamətlərini əhatə edən passiv, ləng və qeyri-fəal vəziyyətini ifadə edir. Bu vəziyyət, müvəqqəti və ya daimi ola bilər.