Karbürasiya [fr. carburateur - karbüratör] daxili yanacaqlı mühərriklərdə yanma prosesinin əsasını təşkil edən yanacaq-hava qarışığının hazırlanması üsuludur. Bu prosesdə maye yanacaq (əsasən benzin) hava ilə qarışdırılır və müəyyən nisbətdə qarışıq əmələ gətirilir. Yaranan yanar qarışığın tərkibi mühərrikin iş rejiminə (fırlanma sürəti, yük) uyğun olaraq dəyişir.
Karbüratör adlanan xüsusi bir cihaz bu qarışığın hazırlanmasını təmin edir. Karbüratörün əsas funksiyası hava axınının sürətini nizamlayaraq, yanacağa təzyiq tətbiq etmək və beləliklə də, hava ilə yanacağın istənilən nisbətdə qarışmasını təmin etməkdir. Bu nisbətin dəqiqliyi mühərrikin effektiv işləməsi və ekoloji təmizliyinin təmin edilməsi üçün son dərəcə vacibdir. Yanacaq-hava qarışığının ideal nisbəti (stexiometrik nisbət) təxminən 14:1-dir (14 hissə hava, 1 hissə yanacaq).
Tarixən, karbüratorlar daxili yanacaqlı mühərriklərdə yanacaq tədarükünün geniş yayılmış üsulunu təşkil edirdi. Ancaq son illərdə onların əksəriyyəti elektron yanacaq vurma sistemləri ilə əvəz olunmuşdur. Bu sistemlər daha dəqiq yanacaq-hava qarışığı təmin edir, yanacağın sərfiyyatını azaldır, tullantıları minimuma endirir və mühərrikin daha səmərəli işləməsinə imkan verir. Lakin karbüratorun sadəliyi və ucuzluğu bəzi hallarda, xüsusilə də köhnə modellər üçün, yenə də aktuallığını qoruyub saxlayır.
Ümumilikdə, karbürasiya prosesi mühərrikin "ürəyinin" düzgün işləməsini təmin edən, mürəkkəb və vacib bir texnoloji prosesdir. Onun inkişafı və təkmilləşdirilməsi avtonəqliyyatın inkişaf tarixində mühüm rol oynamışdır.