Kefli-damaqlı sözü Azərbaycan dilində geniş yayılmış ifadə olub, əsasən “kefçi” sözünün ikinci mənasından irəli gələrək, həm əhval-ruhiyyəsi yüksək, şən, həm də həyatdan zövq alan, dadlı yeməyi sevən, ləzzətə düşkün şəxsi təsvir etmək üçün işlədilir.
Sözün tərkib hissələrinə nəzər salsaq, “kef” sözü yüksək əhval-ruhiyyə, şənlik, sevinc mənasını verir. “Damaqlı” isə dadlı yeməklərə, ləzzətə meyllilik, hətta həddindən artıq həvəs bildirir. Beləliklə, "kefli-damaqlı" ifadəsi bu iki xüsusiyyəti – yüksək əhval-ruhiyyə və yemək ləzzətinə olan həvəsi - özündə birləşdirir.
Hüseyn Arif misalında göstərilən “Biri kefli-damaqlı; Birinin ömrü boyu; Nəsibi hicran oldu” misrasında kefli-damaqlı insanın ziddinə, yaşamaqdan məhrum, əzab-əziyyət çəkən insanın təsviri verilir. Bu təzad vasitəsilə şair həyatın ədalətsizliyini, kiminin səadət, kiminin də əzab içində yaşaması gerçəkliyini oxucuya çatdırır. Beləliklə, "kefli-damaqlı" sözü mətnin emosional gücünü artırır və əsas ideyanın daha aydın qavranılmasına kömək edir.
Ümumiyyətlə, "kefli-damaqlı" sözü sadəcə bir təsvir deyil, həm də mədəni və sosial kontekstdən asılı olaraq müxtəlif mənalar kəsb edə bilən, zəngin semantik potensiala malik bir ifadədir. Onun işlədilmə üsulu və məzmuna baxımından təhlil zamanı bu ifadənin ifadə etdiyi mənanın dərindən anlaşılması mümkün olur.