Keyikmə – "Keyikmək" fellərindən törəmiş isimdir. Əsasən Azərbaycan dilində məşhur olsa da, türkiyə dilləri ailəsinə mənsub digər dillərdə də oxşar mənalarda istifadə olunan bir sözdür. Sözün kökü olan "keyikmək" fəaliyyətsizliyə, sönüklüyə, cansızlığa, hətta bir növ ölümə yaxın vəziyyətə işarə edir. Lakin bu, sadəcə fiziki cansızlıq deyil, daha çox ruh halını, daxili bir boşluğu, həvəssizliyi, canının qıçıqlığını əks etdirir.
Keyikmə, bir növ dərin yuxuya, uzun müddətli bir letarjiyə bənzəyir, lakin bu letarji sadəcə fiziki deyil, ruhən də dərindir. İnsanın həyat enerjisinin azalması, ətrafındakılara qoyan maraqının itməsi, hətta özünə qoyan marağının zəifləməsi kimi təsvir oluna bilər. Bu vəziyyət müvəqqəti ola bilər, amma davamlı keyikmə ciddi psixoloji problemlərin əlaməti ola bilər.
Məsələn, "Uzun sürən xəstəlikdən sonra dərin bir keyikməyə düşdü" cümlesində keyikmə xəstəliyin fiziki təsirindən əlavə ruhsal bitkinliyi də ifadə edir. Yaxud, "Baharın gəlişi ilə bütün təbiət keyikmədən oyandı" cümlesində isə təbiətin qış yuxusundan oyandığı və yenidən canlandığı təsvir olunur. Beləliklə, keyikmə həm fiziki, həm də metaforik mənada istifadə oluna bilər.
Nəticə etibarilə, keyikmə yalnız cansızlıq, hərəkətsizlik deyil, həm də daxili bir boşluq, həyat enerjisinin azalması, ruh halının dəyişməsi kimi dərin mənaları ehtiva edən bir sözdür. Onun istifadəsi yazılı və şifahi nitqdə mənaların daha dəqiq və təsirli şəkildə ifadə olunmasına kömək edir.