Kəbə (ərəbcə: الكعبة) sözü müsəlman aləmində ən müqəddəs yer olan, Məkkə şəhərində yerləşən, kubşəkilli binanı ifadə edir. Bu bina İslam dininin əsas mərkəzi olub, bütün müsəlmanlar namazlarını Kəbəyə doğru qılırlar. Kəbənin qibləgah olmasının səbəbi Peyğəmbər (s.ə.s.) tərəfindən müəyyənləşdirilməsidir və bu, İslamın vahidliyini və ümumbəşəriliyini simvolizə edir.
Kəbənin tarixi İbrahimin (ə) dövrünə qədər gedib çıxır. Ənənəyə görə, İbrahim (ə) və oğlu İsmail (ə) tərəfindən tikilmişdir. Əsrlər boyu müxtəlif dövrlərdə yenidən qurulmuş və təmir olunmuşdur. Kəbənin içərisində Hacərül-Əsvəd adlanan, qara rəngli, müqəddəs daş yer alır. Bu daşın mənşəyi haqqında müxtəlif rəvayətlər mövcuddur və müsəlmanlar üçün böyük əhəmiyyət kəsb edir. Hər il milyonlarla müsəlman Həcc ziyarəti zamanı Kəbəni ziyarət edərək tavaf (Kəbənin ətrafında dönmə) edir.
Kəbə sözünün etimologiyası "kub" mənasını verən ərəb sözündən törəyir və binanın kub formasını əks etdirir. Lakin Kəbənin dini və simvolik əhəmiyyəti onun fiziki formasından xeyli dərindir. O, yalnız bir bina deyil, Allahın (c.c.) evini, tövhidin və təslimliyin simvolunu, müsəlmanların birliyinin mərkəzini təmsil edir. Kəbə, eyni zamanda, Allah'a olan sədaqətin, itaətkarlığın və təvəkkülün əyani ifadəsidir. Müsəlmanlar üçün Kəbənin əhəmiyyəti təkcə dini deyil, həm də mənəvi və ruhani sferanı əhatə edir.
Sözün ikinci mənası olan "əgrinəzər" mənası isə məcazi mənada işlənir və həqiqətdən uzaq, ikiüzlü, riyakar insanları təsvir etmək üçün istifadə olunur. Bu mənada Kəbənin müqəddəsliyi ilə əksinə düşən davranışları ifadə etmək üçün istifadə olunur. Bu, Kəbənin müqəddəsliyinə hörmətsizlik göstərməkdən deyil, əksinə, riyakarlığı və ikiüzlülüyü ifşa etmək məqsədilə istifadə olunur.