Kəc sifəti fars dilindən keçmişdir və əsas mənası "əyri", "əyilməli" və ya "meylli" olmaqdır. Sadəcə "əyri" demək kifayət etmir, çünki kəclik əyrilikdən daha çox bir meyl, bir qeyri-simmetriklik, bir qəribəlik ifadə edir. Bir şeyin tam düz xəttdən çıxması deyil, daha çox bir "nəzərə çarpacaq dərəcədə" əyri olması nəzərdə tutulur. Bu əyrilik fiziki ola bilər (məsələn, kəc ağac, kəc yol), lakin eyni zamanda məcazi mənada da işlənə bilər (məsələn, kəc fikir, kəc niyyət).
Misal olaraq verilən şeir parçasındakı "kəc qaş" ifadəsi, sadəcə fiziki əyriliyi deyil, həm də bu əyriliyin yaratdığı ifadəni, gizli bir məna, ya da hətta bir təəccüb hissi yaratdığını göstərir. Qaşın əyriliyi burada, gözün ifadəsini gücləndirir, şəxsin xarakterinə dair bir ipucu verir. Beləliklə, "kəc" sözü sadəcə bir fiziki xüsusiyyəti deyil, həm də həmin xüsusiyyətin ifadə etdiyi emosional və ya məcazi məna daşıyır.
Daha geniş mənada "kəc" sözü, doğru yoldan sapma, düzlükdən kənara çıxma, ədalətsiz və ya qeyri-qanuni davranışları da ifadə edə bilər. Məsələn, "kəc əməl", "kəc yol" ifadələrində bu məna daha aydın görünür. Beləliklə, "kəc" sözü, sadə bir sifət olmaqdan daha çox, müxtəlif kontekstlərdə fərqli incəlikləri özündə əks etdirən, mənalı bir leksik vahiddir.
Ümumiyyətlə, "kəc" sözünün təsviri gücü onun yalnız bir əyriliyi deyil, həm də bu əyriliyin yaratdığı estetik və ya emosional təsiri də qeyd etməsindədir. Bu onu sadə "əyri" sözündən fərqləndirir və daha zəngin bir dil vahidi halına gətirir.