Kifayətlənmək feli özündə həm maddi, həm də mənəvi təminat hissinin ifadəsini ehtiva edir. Sadəcə "razı qalmaq" və ya "qənaətlənmək"dən daha geniş bir məna kəsb edir. Kifayətlənmək, mövcud vəziyyətə, əldə edilən nəticəyə, verilən cavaba və s. qarşı duyulan qənaət hissinin ifadəsidir. Bu qənaət hissi, yalnız özünün çatışmazlığını qəbul etməkdən və ya məcburiyyətdən yaranan passiv bir razılıq deyil; əksinə, mövcud olanın şəxsi ehtiyacları üçün kifayət olduğunu dərk etmək və ona görə də özünü xoşbəxt hiss etməkdir.
Kifayətlənmək, maddi baxımdan az olanla qane olmağı da ifadə edə bilər, lakin bu mənanın əsasında istehlakçılıq mentalitetindən azad olmaq, əsas ehtiyacların ödənilməsinin insan üçün kifayət olduğunu dərk etmək və bundan məmnunluq duymaq dayanır. Yəni, kifayətlənmək sadəcə istəklərdən əl çəkmək deyil, mövcud olana şükür etmək və onunla xoşbəxt olmağı bacarmaqdır.
Misal üçün, "Bu cavabla kifayətlənmək olar" ifadəsi, cavabın mükəmməl olmasına baxmayaraq, daha yaxşı bir cavabın axtarılmasına ehtiyac olmadığını, mövcud cavabın suallara cavab verməsi üçün kifayət olduğunu göstərir. Kifayətlənmək, həmişə "azla qane olmaq" mənası ilə əlaqələndirilməməlidir; o, həmçinin "optimal" vəziyyətin əldə edilməsi və onunla razılaşmaq deməkdir. Bu mənada, kifayətlənmək, həm fəlsəfi, həm də psixoloji bir anlayışdır.
Beləliklə, kifayətlənmək, sadəcə passiv bir razılıqdan daha çox, özünün daxili harmoniyasına nail olan, mövcud olanla sülh içində yaşamağı bacaran bir insanın vəziyyətini əks etdirir. Bu, həm fərdi, həm də sosial həyat üçün vacib olan bir keyfiyyətdir.