Kontrabas (ital. contrabasso) simli musiqi alətləri ailəsinin ən böyük və ən dərin səsli üzvüdür. Simfonik orkestrlərdə əsaslı yer tutan kontrabas, səs diapazonunun genişliyi və dərin, güclü tonu ilə tanınır. Böyük ölçüləri və uzun boyunlu quruluşu səs yaratmaq üçün lazım olan titrəmə səthinin geniş olmasını təmin edir. Bu da alətin, həm yüksək, həm də aşağı notları güclü və aydın şəkildə ifa etməsinə imkan verir.
Kontrabasın səsi, möhtəşəm və əzəmətli olmasının yanında, eyni zamanda, dərin bir duyğu və hətta melankoli ifadə edə bilər. Orkestrin əsasını təşkil edən alətlərdən biri kimi kontrabas, bəzən melodik xətlər ifa etsə də, daha çox ritmik və harmonik funksiyaları yerinə yetirir. Orkestrin "qalxanı" kimi düşünülsə də, səs aranjmanında vacib rol oynayar, digər alətlərin səslərinə dəstək verərək, musiqi əsərinin bütövlüyünə kömək edir.
Tarix boyu müxtəlif modelləri və modifikasiyaları yaradılan kontrabasın əsasən iki növü var: Fransız və Alman kontrabası. Bu iki növün boyunlarının uzunluqları və gövdələrinin formaları fərqlənir, nəticədə tonlarının xüsusiyyətləri də bir-birindən fərqlənir. Fransız kontrabası daha yuvarlaq gövdəyə, daha uzun boyuna sahibdir və daha yumşaq, dərin səsə malikdir. Alman kontrabası isə daha düz gövdəyə, qısa boyuna malikdir və daha kəskin, güclü bir səs çıxarır.
Kontrabas yalnız simfonik orkestrlərdə deyil, caz, rok, folk və digər müxtəlif musiqi janrlarında da geniş istifadə olunur. Müasir musiqidə kontrabasın istifadəsi onun çox yönlü və ifadəli səsinin sübutudur. Bu möhtəşəm alət, həm klassik, həm də müasir musiqi tarixinin ayrılmaz bir hissəsidir.