Köklənmiş (f. sif.): Köklənmək felindən törəmiş sifət olaraq, əsasən musiqi alətləri, xüsusilə də tar üçün işlənir. Bu mənada "köklənmiş" sözü sadəcə "səsləri lazımi tona salınmış" mənasından daha çox şey ifadə edir. Sözün mənasına daxil olan "köklənmək" hərəkəti, alətin sadəcə sazlanması deyil, həm də sənətkarın alətə olan mükəmməl bələdliyi, onunla uzun illər boyu əldə edilmiş əlaqəsini, alətin "canlanması"nı ifadə edir. Alət öz ustalıqla bəslənmiş ruhu ilə, sanki canlanmış kimi, səslənir.
Misalda verilən "Rüstəmin işi gətirəndə həmişə köklənmiş tar kimi əl dəyməmiş səslənərdi" cümləsi bunu aydın şəkildə göstərir. Rüstəmin tarı, sadəcə sazlanmış bir alət deyil, onunla uzun illər birgə yaşadığı, özünü ifadə etdiyi, ruhunun bir parçasıdır. Ona görə də o, "əl dəyməmiş səslənir", yəni hər hansı bir əlavə səy göstərilmədən, təbii və mükəmməl şəkildə səs verir. Bu, ifaçının ustalığı ilə alətin "köklənməsi"nin vəhdətini vurğulayır. Alət və ifaçı arasında mövcud olan bu simbiotik əlaqə "köklənmiş" sözünün əsl mahiyyətini ortaya qoyur.
Beləliklə, "köklənmiş" sözü sadəcə texniki bir termin deyil, sənətkarlıqla, duyğu ilə, illərə sığmış təcrübə ilə bağlı bir ifadədir. O, alətin səsini deyil, alət və ifaçı arasında qurulmuş harmoniyanı, onların bir-birinə olan bağlılığını, alətin "canlılığını" və ifaçının ustalığını əks etdirir. Bu mənada söz, musiqi alətlərinin səs keyfiyyətindən daha geniş bir məna daşıyır və sənətkarlıq ənənəsini əks etdirən bir ifadə kimi təqdim olunur.