Küfran (ər. كفران) sözü klassik Azərbaycan ədəbi dilində "yaxşılığı unutmaq, yaxşılığa qarşılıq verməmək, nankorluq" mənasında işlənir. Sadəcə "yaxşılığı itirmək" ifadəsi mənasını tam əhatə etmir. Çünki küfran, passivdən daha çox aktiv bir hərəkəti, şüurlu bir nankorluğu ifadə edir. Yaxşılığa qarşılıq verməmək, əldə edilən nemətləri unutmaq və ya bilərəkdən qiymətləndirməmək kimi bir çox nüansları özündə ehtiva edir.
Küfran, sadəcə bir hərəkət deyil, həm də bir əxlaqi qüsurdur. Nankorluğun, minnətdarlığın olmamasının, ədalətsizliyin və vicdansızlığın ifadəsidir. Bu anlayışda, əldə edilən yaxşılığın miqyası əhəmiyyətsiz deyil. Küçük bir yaxşılığa belə küfran edən şəxs, əxlaq baxımından eyni dərəcədə qınağa layiq görülür.
“Küfran eləmək” ifadəsi, hər hansı bir yaxşılığa qarşı nankorluq göstərməyi bildirir. Bu, maddi nemətlərə, mənəvi dəstəyə və ya hətta ən adi bir mərhəmətinə belə qarşı edilə bilər. Misal üçün, valideynlərinə qarşı nankorluq göstərən bir övlad, əməkdaşlarına qarşı ədalətsiz davranan bir şəxs və ya köməyini unutmuş bir insan küfran edir.
Məsəldəki “Küfran elədik, sanki bu nemət götürüldü” misalı, küfranın nəticələrini gözəl şəkildə əks etdirir. Yaxşılığa qarşı nankorluq, əslində həmin yaxşılığın itirilməsinə səbəb olur. Çünki nankorluq, insanları əlaqələrdən, dəstəkdən və nəhayət, hətta nemətlərdən məhrum edir.
Beləliklə, küfran, sadəcə bir söz deyil, bir əxlaqi anlayışdır ki, bu da minnətdarlığın, ədalətin və insanlıq dəyərlərinin əhəmiyyətini vurğulayır.