Kül: Yanmış maddələrin tam yanmasından sonra qalan, adətən boz və ya qara rəngdə olan incə tozdur. Bu toz, üzvi və ya qeyri-üzvi maddələrin yüksək temperatur təsirinə məruz qalması nəticəsində əmələ gəlir. Külün tərkibi, əsasən, yanmış maddənin kimyəvi tərkibindən asılıdır. Məsələn, oduncağın külü, kömürün külündən fərqli kimyəvi tərkibə malikdir. Külün rəngi də yanmış maddənin növündən və yanma prosesinin şiddətindən asılı olaraq dəyişir; bəzən qırmızımtıl, sarımtıl və ya ağ rəngli kül də müşahidə olunur.
Kül, həmçinin metaforik mənada da istifadə olunur. “Soyuq kül” ifadəsi, məsələn, hər hansı bir hadisənin bitməsindən və ya bir şeyin yox olmasından sonra qalan, soyuq və hüznlü bir vəziyyəti ifadə edir. Misalda verilən “Bir soyuq kül o yerdə qaldı” ifadəsi, bunun bariz nümunəsidir. Bu ifadə, hadisənin bitməsindən sonra qalan boşluq və ya hüznlü xatirələri təsvir edir. Yəni kül, yalnız fiziki bir məhsul deyil, həm də bir çox duyğu və hissi simvolizə edə bilər.
Praktik həyatda külün müxtəlif tətbiq sahələri vardır. Kənd təsərrüfatında gübrə kimi istifadə olunur, bəzi sənaye sahələrində isə xammal kimi tətbiq edilir. Ancaq külün tərkibindəki zərərli maddələr nəzərə alınmalı və ekoloji təsirləri minimuma endirilməlidir. Külün təmizlənməsi və atılması da mühüm ekoloji məsələdir, çünki yanlış idarə olunması ətraf mühitə zərər verə bilər.
Beləliklə, kül sadəcə yanmış maddələrin qalığı deyil, həm də tarixi, mədəni və ekoloji əhəmiyyətə malik bir elementdir. Onun mənası, istifadə olunduğu kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilir.