Künyə, ərəb mənşəli bir söz olub (كنية), şəxsiyyəti daha yaxşı tanımaq üçün istifadə olunan, adətən ata və ya ananın adının qeyd olunması ilə əmələ gələn bir ləqəbdir. Sadəcə bir ad deyil, həm də ailəvi və ya qohumluq əlaqələrini ifadə edən bir identifikator funksiyası daşıyır.
Ərəb dilindəki "əbu" (أبو - ata), "ibn" (ابن - oğlu), "ümm" (أم - ana) kimi sözlərlə başlayaraq şəxsin atasının, oğlunun və ya anasının adını əks etdirir. Məsələn, "Əbu Bəkr" ("Bəkr atası") və ya "İbn Sina" ("Sina oğlu") kimi. Bu, şəxsin soy-kökünü, ailəsinə aidliyini göstərir və onu digər addaşlarından fərqləndirməyə kömək edir.
Künyənin əhəmiyyəti yalnız adlandırma funksiyasından kənara çıxır. Tarix boyu, xüsusilə də ərəb dünyasında, künyə insanlar arasında hörmət və nüfuzun göstəricisi olub. Kişilər üçün öz övladlarının adlarını künyələrində istifadə etmək ailəvi bağlara və davamlılığa olan önəmi vurğulayır. Qadınlar üçün isə ən çox övladlarının adları ilə deyil, ərlərinin adları ilə əlaqələndirilən künyələr istifadə olunurdu.
Müasir dövrdə künyənin istifadəsi azalsa da, tarixi və mədəni əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. Künyələr tarixi mənbələrdə insanların kimliyini müəyyənləşdirmək və onların ailə tarixlərini öyrənmək üçün vacib məlumat mənbəyi rolunu oynayır. Beləliklə, künyə sadə bir ləqəbdən çox, şəxsiyyətin sosial, ailəvi və mədəni kontekstini əks etdirən bir simvoldur.