Küsülülük, qarşılıqlı ünsiyyətin kəsilməsi, bir-birinə qarşı narazılıq və ya qəzəb hissinin ifadəsi olaraq anlaşılır. Bu, sadəcə danışmamaqdan daha çoxdur; bir-birinə qarşı duyulan mənfi emosiyaların, ümumiyyətlə kiçik bir mübahisədən və ya anlaşılmazlıqdan yaranan, açıq bir ifadəsidir. Küsülülük, müəyyən bir müddət ərzində davam edə bilər və tərəflər arasında uzaqlaşma, soyuqluq və əlaqənin zəifləməsinə səbəb olur.
Küsülülüyün səbəbləri çox müxtəlif ola bilər: kiçik bir səhv başa düşülmə, fikir ayrılığı, incimə, incidici sözlər, inadkarlıq və s. Küsülülüyün müddəti də fərqli olur; bəzən qısa müddətli bir narazılıqla bitərsə, bəzən də uzun müddətli bir davası yarada bilər, hətta əlaqələrin tamamilə pozulmasına gətirib çıxara bilər. Küsülülük, tərəflərin hər ikisinin fəaliyyətindən asılı olaraq, ya barışmaqla, ya da münasibətlərin tamamilə sona çatması ilə nəticələnə bilər.
Maraqlı bir məqam odur ki, küsülülük müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli şəkildə qəbul edilir. Bəzi mədəniyyətlərdə küsülülük açılmaq və məsələni həll etmək üçün bir vasitə kimi qəbul edilirsə, digərlərində küsülülük qəbuledilməz bir davranış kimi dəyərləndirilə bilər. Bu baxımdan, küsülülüyün mədəni kontekstini nəzərə almaq çox vacibdir.
Verilən misalda (“Küsülülüyümüz öz yolu ilə, dost, eşitmişəm otaq axtarırsan, gəl səni bir xeyirli yerə calayı”) küsülülüyün qeyri-rəsmi, məcazlı bir ifadəsindən istifadə olunub. Bu ifadədə, küsülülük məcazi olaraq “otaq axtarmaq”la əlaqələndirilib, yəni küsən tərəflərin barışmaq üçün bir yol axtarması ifadə olunur. Bu da küsülülüyün həm problem, həm də həll oluna bilən bir vəziyyət olduğunu göstərir.