Küş: İzahlı lüğətlərdə sadəcə "iti qısqırtmaq üçün çıxarılan səs" kimi izah olunsa da, "küş" sözü daha çox təfərrüat və rəngarənglik ehtiva edir. Bu, sadəcə bir səs deyil, itə verilən bir əmr, bir təkan, hətta bəzən bir təhdiddir. Sözün özündə iti qıcıqlandırma, ona aktiv hərəkətə təşviq etmə, diqqətini cəlb etmə məqsədi var.
Səsin intonasiyası və ritmi "küş"ün mənasını dəyişə bilir. Yumşaq bir şəkildə, mehribancasına deyilən "küş" itə oyun təklifi kimi səslənə bilər. Ancaq sərt, qətiyyətli bir şəkildə deyilən "küş" isə itaətkarlıq tələbi, hətta bir qədər qorxu gətirən bir xəbərdarlıq kimi qəbul edilə bilər. Misalda olduğu kimi, təkrarlanan "küş, küş, küş" səsləri itin həyəcanını və ya narahatlığını artıra bilər, onu daha da həyəcanlandıra bilər.
Əlavə olaraq, "küş" səsinin fonetik xüsusiyyətləri də diqqət çəkicidir. Kəskin, qısa və bir qədər sərt səslənən "küş", itin eşitmə qabiliyyətinə daha yaxşı təsir göstərir. Bu səs, sözlərin köməyi ilə anlaşıla bilməyən heyvanlarla kommunikasiya üçün əsrlər boyu insan tərəfindən istifadə edilən bir çox onomatopoeik sözlər kimi, təbii bir ünsiyyət vasitəsidir.
Ümumiyyətlə, "küş" sözü sadə bir səsdən daha çoxdur. O, insan və it arasında qurulmuş qədim və effektiv bir ünsiyyət formasıdır, həm əmr, həm də təkan, həm də hətta bir az təhdid daşıyır. Sözün intonasiyası və konteksti onun mənasını müəyyən edir.