Küyləmə: "Küyləmək" felindən törəmiş isimdir. Sözün əsas mənası, qüvvətli və davamlı səs-küy, qarmaqarışıq səslərin yüksək intensivlikdə eşidildiyi bir vəziyyəti ifadə edir. Bu səs-küylər təbiət hadisələrindən (məsələn, güclü külək, şiddətli yağış, dəniz dalğalarının səsi) və ya insan fəaliyyətlərindən (məsələn, çoxlu adamın bir yerdə danışması, maşınların hərəkəti, quruluş işləri) qaynaqlana bilər. Küyləmə, sadəcə səs-küyün özü deyil, həm də bu səs-küylərin yaratdığı ümumi təsiri, atmosferi ifadə edir. Məsələn, “şəhərin küyləməsində itib-batmaq” ifadəsi yalnız səs-küyün həcmini deyil, həm də bu səs-küyün insanı boğan, özündə əritən təsirini qabardır.
Küyləmənin mənası kontekstdən asılı olaraq bir qədər dəyişə bilər. Bəzən müsbət, bəzən isə mənfi konnotasiya daşıya bilər. Məsələn, bayram tədbirlərinin canlılığını, əyləncəli və coşğun olduğunu ifadə etmək üçün “küyləmə” sözü müsbət mənada işlənə bilər. Lakin əksər hallarda küyləmə, rahatlığı pozan, qıcıqlandırıcı, hətta narahatedici bir hadisə kimi qəbul edilir. Şəhər küyləməsi, fabrik küyləməsi kimi ifadələr ətraf mühitin çirklənməsini və insan sağlamlığına mənfi təsirlərini vurğulamaq üçün istifadə olunur.
Dilçilik baxımından, "küyləmə" sözü "küylü" sifətinin isim halını xatırladır, lakin özünəməxsus semantik yükü ilə fərqlənir. "Küylü" daha çox səs-küylü olan bir vəziyyəti və ya obyekti təsvir edərkən, "küyləmə" daha çox davamlı və intensiv səs-küyün yaratdığı ümumi atmosferi və təsiri ifadə edir. Beləliklə, "küyləmə" sözü daha obrazlı və emosional yüklüdür.