Qabırğalı sifəti əsasən üç əsas mənada işlənir və hər biri özünəməxsus nüansları əhatə edir. Birinci mənası ən sadə və hərfidir: qabırğası olan. Bu, birbaşa anatomik quruluşa işarə edir və heyvanların, insanların və ya hətta bəzi bitkilərin (məsələn, qabırğalı yarpaqlar) qabırğa sisteminə malik olduğunu bildirir. Bu mənada söz, obyektin fiziki quruluşunu və xarici görünüşünü təsvir edir.
İkinci mənada isə "qabırğalı" daha geniş məna daşıyır: qabırğa kimi çıxıqları, yanları olan. Bu, yalnız canlılara aid deyil, həm də cansız əşyalara da tətbiq oluna bilər. Məsələn, qabırğalı bir qab, qabırğalı bir səth, qabırğalı bir divar və s. Bu mənada vurğu quruluşun xarici görünüşündəki xüsusiyyətə, qabırğa formasındakı çıxıntılara yönəlir. Beləliklə, obyektin səthi hamar deyil, müəyyən relyefə malikdir.
Üçüncü məna isə məcazi mənadadır və daha çox obrazlı ifadədə işlədilir: kök, ətli-canlı, yekə, dolğun, sağlam. Bu mənada "qabırğalı" sözü güclü, sağlam və dolğun görünüşü ifadə edir. Bu, qabırğaların görünməsi ilə deyil, bədənin möhkəm və sağlam quruluşu ilə əlaqəlidir. Məsələn, "qabırğalı at" deyərkən, atın güclü bədən quruluşuna, əzələli görünüşünə işarə edilir. Bu, daha çox insan və heyvanların fiziki görünüşü üçün metaforik təsvirdir.