Qaxac (qədim türkcə kökləri olan bir sözdür) günəşin altında və ya digər üsullarla təbii yolla qurudulmuş əti ifadə edir. Bu qədim ərzaq qoruma üsulu ətin uzun müddət saxlanılmasını təmin edir və onu dadlı, ətirli hala gətirir. Qaxac hazırlamaq üçün ət, adətən, yağlı hissələri az olan, möhkəm toxumalı heyvanlardan (mal-qara, quzu, keçi) seçilir. Ətin kəsildikdən sonra düzgün təmizlənməsi və duzlama prosesinin düzgün aparılması qaxacın keyfiyyətinin və saxlama müddətinin əsas amillərindən biridir.
Qaxacın hazırlanması prosesi ət növündən və iqlim şəraitindən asılı olaraq dəyişə bilsə də, ümumi olaraq ətin nazik dilimlərə kəsilməsi, duzlanıb günəşdə və ya yaxşı havalandırılan yerdə qurudulması ilə baş verir. Bəzi hallarda ətin qurudulma prosesini sürətləndirmək və ya mühafizəsini artırmaq üçün tüstü və ya xüsusi ədviyyatlardan istifadə olunur. Qaxacın toxuması sərt, dadı isə duzlu, ədviyyatlı və ətdən asılı olaraq fərqlənə bilər.
Qaxac sadəcə bir qida məhsulu deyil, həm də Azərbaycanın, xüsusilə də kənd ərazilərinin mədəniyyətinin ayrılmaz hissəsidir. Nəsillərdən nəsillərə ötürülən bu ənənəvi ərzaq qoruma üsulu, Azərbaycanın qədim tarixi və mədəniyyətinə dair dəyərli bir məlumatdır. Qaxac müxtəlif yeməklərdə, xüsusilə də şorbalarda, ət yeməklərində və ya sadəcə belə, əlavə ədviyyatlarla birlikdə yeyilir. Həm qədim tarixə sahib bir ərzaq, həm də Azərbaycan mətbəxinin əvəzsiz tərkib hissəsi olan qaxac, bu gün də öz əhəmiyyətini qoruyur və ənənəvi dad həvəskarları tərəfindən böyük maraqla qarşılanır.
Qısaca desək, "qaxac etmək" ifadəsi ətin günəşdə və ya digər üsullarla qurudulması prosesini ifadə edir. Bu isə sadəcə bir texniki proses deyil, həm də zəngin bir mədəni irsə bağlı olan bir əməliyyatdır.