Qaxsımış – f. sif. Bu söz köhnəlmə və quruma prosesinin nəticəsində əmələ gələn xoşagəlməz bir vəziyyəti, xüsusilə də qoxu və dad dəyişikliyini ifadə edir. Sadəcə "köhnəlib qoxumuş və tamı acılaşmış" deyilməklə kifayətlənmək olmaz. Qaxsımış sözü daha çox, əvvəlki təravətini, canlılığını itirmiş, susuzluqdan, istidən və ya uzun müddət saxlanılmadan qurumuş, büzüşmüş bir şeyi təsvir edir. Bu, həm fiziki, həm də metaforik mənada istifadə oluna bilər.
Məsələn, "qaxsımış meyvə" desək, artıq şirəsini itirmiş, qurumuş, qabıqları qırışmış və dadı acılaşmış meyvəni nəzərdə tuturuq. Yaxud, "qaxsımış torpaq" desək, uzun müddət quraqlıqdan əziyyət çəkmiş, çatlamış, bitki örtüyündən məhrum olmuş torpağı ifadə edirik. Beləliklə, qaxsımış sözü yalnız qoxu və dad dəyişikliyini deyil, həm də fiziki görünüşdə baş verən dəyişiklikləri əhatə edir.
Şeir misalında ("Hopduqca səhranın gövdəsinə su; Tərlədi qaxsımış bir bədən kimi") istifadə olunan "qaxsımış bədən" ifadəsi isə daha maraqlıdır. Burada "qaxsımış" sözü, susuzluqdan əziyyət çəkən, qurumuş, həyatı tükənmiş bir bədənin vəziyyətini ifadə edir. Metaforik mənada, bu, ümidsizliyin, tükənmənin və həyat enerjisinin itirilməsinin simvoludur. Səhra kimi quru, cansız bir məkanın yavaş-yavaş suya hopması ilə ziddiyyət təşkil edən bu təsvir, bədənin tərləməsinin hətta bu ağır vəziyyətdə də həyatın davam etməsinin bir əlaməti kimi qəbul edilməsinə imkan yaradır, lakin bu həyatın son dərəcə zəif və qırılmaq üzrə olduğunu göstərir.