Qaranquşotu (Chelidonium majus) – papavərkimilər fəsiləsinə aid olan, çoxillik, otvari bitkidir. Adını, yazda qaranquşların gəlişi ilə eyni vaxtda çiçəklənməsindən almışdır. Bu, qədim dövrlərdən bəri məlum olan və müxtəlif mədəniyyətlərdə müxtəlif məqsədlər üçün istifadə edilən bir bitkidir.
Qaranquşotu əsasən Avropa, Asiya və Şimali Amerikada yayılmışdır. Rütubətli, kölgəli yerləri üstün tutur və əsasən meşəliklərdə, bağlarda, yol kənarlarında rast gəlinir. Bitkinin bütün hissələri, xüsusilə də süd şirəsi, alkaloidlər, saponinlər və digər bioloji aktiv maddələr ehtiva edir. Bu maddələr, bitkiyə xarakterik sarı-narıncı rəngli süd şirəsinə səbəb olur və bitkinin müalicəvi xüsusiyyətlərinin əsasını təşkil edir. Lakin, qeyd etmək vacibdir ki, qaranquşotu zəhərli bir bitkidir və onun istifadəsi həkim nəzarəti altında olmalıdır.
Tarixən qaranquşotu müxtəlif xəstəliklərin müalicəsində istifadə olunmuşdur. Xalq təbabətində dərinin müxtəlif xəstəliklərinin, məsələn, dəri səpkilərinin, yaraların, yanıqların müalicəsində tətbiq olunmuşdur. Həmçinin, bəzi mənbələr onun mədə-bağırsaq xəstəlikləri, öd kisəsi və qaraciyər xəstəlikləri, hətta bəzi xərçəng növləri ilə mübarizədə effektiv ola biləcəyini iddia edir. Lakin, bu iddiaların elmi əsası tam təsdiqlənməmişdir və qaranquşotunun müalicəvi istifadəsi yalnız təcrübəli həkimlərin nəzarəti altında olmalıdır.
Qaranquşotunun maraqlı bir xüsusiyyəti də onun sarı rəngli süd şirəsinin günəş işığına məruz qaldıqda qaralmasıdır. Bu xüsusiyyəti bitkinin kimyəvi tərkibinin mürəkkəbliyini və unikallığını əks etdirir. Elmi araşdırmalar bu bitkinin tərkibindəki maddələrin potensial terapevtik tətbiq imkanlarını araşdırmaqda davam edir. Ancaq qaranquşotu zəhərli olduğu üçün onun özbaşına istifadəsi ciddi sağlamlıq problemlərinə səbəb ola bilər.