Qaşqabaqlı sözü Azərbaycan dilində əsasən acıqlı, hirsli və ya tutqun üzlü olan şəxsi ifadə etmək üçün işlənir. Sözün kökü olan "qaş" və "qabaq" komponentləri üz ifadəsinin ayrı-ayrı hissələrini göstərir: qaşlar və alnın üst hissəsi. Bu hissələrin ifadə etdiyi hirs, acıq və ya kədər, bütün üzü əhatə edərək, şəxsin emosional vəziyyətini əks etdirir.
Qaşqabaqlı insanın üz cizgiləri adətən gərgin, qaşları qırışmış, üzü isə ifadəsiz və ya qəzəbli olur. Bu söz, sadəcə fiziki görünüşü deyil, həm də daxili vəziyyəti əks etdirir. Hirsli, acıqlı bir insanın qəzəbini özündə gizlətməyə çalışsa da, üzündəki qaşqabaqlı ifadə bu duyğuları ifşa edir.
Misal olaraq verilən M.İbrahimov sitatında "Sərxan gələndə ən qaşqabaqlı adamların belə dodağı qaçırdı" ifadəsi, Sərxanın nüfuzunun və təsir gücünün hətta ən hirsli və tutqun simalı insanların belə üz ifadələrini dəyişdirəcək qədər güclü olduğunu göstərir. Bu, qaşqabaqlı sözünün kontekstə bağlı olaraq nə qədər ifadəli və təsirli istifadə olunmasını nümayiş etdirir.
Ümumiyyətlə, "qaşqabaqlı" sözü şəxsin emosional vəziyyətini qısa və dəqiq şəkildə təsvir edən, rəngarəng təsvirlərə ehtiyac qalmadan anlamağa imkan verən zəngin bir söz hesab olunur. O, insan həyatının çətinliklərini, daxili mübarizələrini və emosional gərginliklərini ifadə etmək üçün ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda geniş istifadə olunur.